Θα ήταν το 1996 μάλλον, όταν ένα βράδυ άνοιξα την τηλεόραση στην ΕΤ. Είχε ένα αφιέρωμα στη Unicef. Μέσα στα πολλά, τραγούδησε η Έλλη Πασπαλά με την υπέροχη φωνή της. Κάποια στιγμή, βγήκε μαζί της ένας νέος τραγουδιστής, o Γιάννης Κότσιρας και τραγούδησαν μαζί το Λέει, λέει, λέει. Έμεινα άφωνη, με τα αυτιά τεντωμένα, από τη φωνή που άκουγα και από το τόσο ωραίο τραγούδι. Έψαξα πληροφορίες από το ίδιο κιόλας βράδυ γι' αυτόν τον τραγουδιστή. Τόση εντύπωση μου είχε κάνει... Μόλις τώρα συνειδητοποίησα πόσα χρόνια έχουν περάσει... Όλα αυτά τα χρόνια, παρακολουθώ την πορεία του με αμείωτο ενδιαφέρον, έχω όλα τα cd του (του μοναδικού που έχω όλα τα cd), έχω παρακολουθήσει όλες τις συναυλίες που έχει κάνει εδώ, έχω πάει ακόμα και στην Πάτρα και στην Αθήνα για να τον ακούσω και πάντα φεύγω ικανοποιημένη. Καταπληκτική φωνή, σταθερά ποιοτική μουσική, σεμνό background. Όλα όσα θέλω...
Χτες βράδυ, μαζί με τη Ραλλία Χρηστίδου και το Μύρωνα Στρατή, μας χάρισαν 2 ώρες γεμάτες με κέφι, με παλιά και νέα τραγούδια. Να είμαστε καλά να ξαναπάμε...
Τα σχόλια, νομίζω περιττεύουν...
Δημήτρη, ευχαριστώ για την πρόσκληση...
