Στα κρασοχώρια του Ρήνου

Εδώ και 2 χρόνια, είχα ταξιδέψει στη Γερμανία, στη φίλη μου τη Νέλλη. Τόσο την 1η φορά που πήγα, όσο και τη 2η, η Νέλλη και ο Μάρτιν είχαν οργανώσει κοντινές εκδρομούλες, έτσι ώστε να δούμε όσα περισσότερα μπορούμε. Η φιλοξενία της φίλης μου και του Μάρτιν ήταν παροιμιώδης.Στο πρώτο ταξίδι που είχα πάει μόνη μου, είχαμε πάει εκδρομούλα στο ρομαντικό και μαγευτικό Ρότενμπουργκ. Τη 2η φορά που πήγα με τον άντρα μου, πήγαμε στο Ρούντεσάιμ, ένα πολύ γνωστό και πανέμορφο κρασοχώρι, και κάναμε περιήγηση στο Ρήνο με ποταμόπλοιο.

Είχα υποσχεθεί στη φίλη μου τη Νατάσσα που είναι οινοποιός, να της φτιάξω ένα ποστ-αφιέρωμα στα κρασοχώρια του Ρήνου. Αυτό το ποστ που βλέπετε, το έφτιαξα ειδικά για τη φίλη μου και ανέβηκε και στο δικό της μπλογκ, ήθελα όμως να σας δείξω τα κρασοχώρια και να σας μιλήσω για ένα συγκεκριμένο κρασί και εδώ, οπότε, περίμενα την κατάλληλη εποχή για να το κάνω. Προετοιμαστείτε και ποστ σεντονάτο!

Ας αρχίσω λοιπόν. Ρήνος, σημαίνει «αυτός που ρέει». Ο Ρήνος πηγάζει από την Ελβετία, περνάει από Γαλλία, Γερμανία Αυστρία και Ολλανδία, μέχρι να χυθεί τελικά στη Βόρεια θάλασσα. Μπορεί κάποιος να περιηγηθεί στο Ρήνο και τα χωριά του παίρνοντας ποταμόπλοιο από την Φρανκφούρτη ή από πιο ψηλά.

Εμείς, ξεκινήσαμε από το χωριό Ρούντεσάιμ την περιήγησή μας με ποταμόπλοιο. Το κομμάτι αυτό του Ρήνου από εδώ και πάνω, ονομάζεται «Ρομαντικός Ρήνος» γιατί σε αυτό το τμήμα υπάρχουν πάνω από 40 μεσαιωνικά κάστρα, αμπελώνες και πολλά πανέμορφα χωριά. Τα ποταμόπλοια στο κομμάτι αυτό του Ρήνου παίζουν το ρόλο όχι μόνο του περιηγητικού μέσου αλλά και του μέσου μεταφοράς αφού τα ποταμόπλοια σταματούν σχεδόν κάθε 10 λεπτά και σε άλλο χωριό.

Παράλληλα, από μεγάφωνα γίνεται ξενάγηση σε 4 γλώσσες (γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά). Ίσα που προλαβαίνουν να πουν τις πληροφορίες για κάθε πανέμορφο μεσαιωνικό κάστρο που προσπερνούν και ίσα που τις ακούς από το θόρυβο του ποταμόπλοιου και του κόσμου. Τα κάστρα αυτά, συντηρημένα άψογα, άλλα χρησιμοποιούνται σαν εστιατόρια πια, άλλα σαν Youth Hostels, άλλα σαν μαθητικές εστίες κλπ. Έχουν πάντως αξιοποιηθεί. Όπως ανεβαίνουμε τον Ρήνο, μόνο η μια πλευρά του έχει αμπελώνες όπως με πληροφορούσε η φίλη μου η Νέλλη και ο Μάρτιν που είναι και οι δύο γεωπόνοι. Αυτό συμβαίνει επειδή επιδιώκουν τα αμπέλια να κοιτάζουν την ανατολή για να τα βλέπει ο ήλιος, οπότε μόνο στην κατάλληλη πλευρά φυτεύουν αμπέλια. Άλλωστε, τα χωριά που βρέχονται από το Ρήνο, φημίζονται για τα καλά κρασιά τους.

Κατά περιοχές μάλιστα όπως περνούσαμε, πάνω στους λόφους ήταν γραμμένα με τεράστια γράμματα η ποικιλία του κρασιού ή η ονομασία του.

Καθώς περπατούσαμε μέσα στο Ρούντεσάιμ, η Νέλλη μου μίλησε για το κρασί Eiswein. Δεν είχα ξανακούσει γι' αυτό, μια και δε μπορώ να πω ότι λατρεύω το κρασί. Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος με τον οποίο γινόταν αυτό το κρασί. Ας πούμε μερικές πληροφορίες γι αυτό: Το Eiswein, είναι ένα είδος κρασιού, το οποίο έχει γίνει από σταφύλια που «πάγωσαν», έμειναν δηλαδή πάνω στο αμπέλι κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε χαμηλή θερμοκρασία. Τα σάκχαρα και άλλα διαλυόμενα στερεά δεν παγώνουν, αλλά το νερό που περιέχει παγώνει, έτσι το αποτέλεσμα είναι ένα «πυκνό», συχνά πολύ γλυκό κρασί. Στην περίπτωση του ice wine, το πάγωμα γίνεται πριν τη ζύμωση και όχι μετά. Μόνο υγιή σταφύλια κρατιούνται σε καλή κατάσταση μέχρι να γίνει η συγκομιδή, η οποία μπορεί να είναι και το επόμενο ημερολογιακό έτος (πχ, συγκομιδή το Γενάρη). Αυτό είναι που δίνει στο Eiswein, τη χαρακτηριστική του αναζωογονητική γλυκύτητα, ισορροπημένη από υψηλή οξύτητα.

Το ακόμα πιο περίεργο που μου είπε η Νέλλη, ήταν ότι όταν φτάσει εκείνη η μέρα που θα πρέπει να μαζευτεί αυτό το σταφύλι, ο δήμαρχος της πόλης δίνει το πρόσταγμα ότι η κατάλληλη μέρα έφτασε, η θερμοκρασία η κατάλληλη έχει έρθει, οπότε ΟΛΟΙ μαζεύουν τη μέρα που θα δώσει το οκ! Όλοι, λέει, ό,τι κι αν κάνουν, σταματάνε για να μαζέψουν την ίδια μέρα τα σταφύλια τους!

Τέλος, να πούμε και δυο λόγια για το Ρούντεσάιμ. Το Ρούντεσάιμ είναι από τα πιο διάσημα χωριά (πόλη είναι το σωστό) του Ρήνου. Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό; Ίσως λόγω της θέσης του. Ίσως λόγω του αγάλματος της Γερμανίας που βρίσκεται ψηλά στο λόφο που για να πας, ανεβαίνεις με τελεφερίκ.

Άγαλμα πολύ σημαντικό για τους Γερμανούς, γιατί υπενθυμίζει τη δημιουργία της Γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871, κατά την οποία οι γερμανοί βρέθηκαν για πρώτη φορά ενωμένοι σαν έθνος. Ίσως για την υπέροχη θέα από κει πάνω.

Ίσως τελικά λόγω του διάσημου πεζόδρομού του, ο οποίος είναι γεμάτος με πανέμορφα στολισμένα εστιατόρια,

μαγαζάκια-οινοπωλεία που μπορείς να δοκιμάσεις τα διάσημα κρασιά του Ρήνου, μαγαζιά με σουβενίρ και events με μουσική που γίνονται στο δρόμο. Μέσα στα πολλά μουσεία, δε θα πρέπει να ξεχάσει κανείς να δει το μουσείο κρασιού φυσικά που υπάρχει εκεί… Αν βρεθείτε λοιπόν στο Ρούντεσάιμ, μην ξεχάστε να δοκιμάστε κρασί και να πάρετε το ποταμόπλοιο για μια βόλτα στο Ρήνο μέχρι τον κόλπο της Λορελάυ, για την οποία θα σας μιλήσω άλλη φορά.