Η (χοντρο)Μπαλού

Η Μπαλού ήρθε σπίτι μας πριν λίγες μέρες. Ήρθε εδώ, με διάθεση παιχνιδιάρικη. Από την 1η στιγμή που ήρθε, την αγαπήσαμε. Μα πώς να μην αγαπήσεις ετούτο εδώ το μουτράκι, ειδικά όταν σε κοιτάζει έτσι; Κανείς δεν ξέρει πούθε ήρθε, πόσο μηνών είναι (την κόβω για 2-3 μηνών) και φυσικά μετά από 6 γάτες, 2 γατάκια (που πρέπει να φύγουν) κι ένα σκύλο, δεν είχαμε σκοπό να την κρατήσουμε. Πόσο μάλλον που είναι και κορίτσι και θα γεννοβολάει...Έλα όμως που την αγαπήσαμε και όπως βλέπω θα μείνει....Μωρέ τι χοντρομπαλούδικο είσαι εσύ που ήρθες εδώ; της λέγαμε και έτσι έμεινε το Μπαλού!

Έλεγα πώς ο Σπάικ, ο 3χρονος πια αλητάκος σκύλος που έχουμε, θα την κάνει φύλλο και φτερό σε 2 λεπτά μέσα, αλλά δεν το έκανε. Η μόνη στιγμή που την ψαρώνει, είναι όταν τρώει. Τώρα πια, μετά από σχεδόν μια βδομάδα, όχι μόνο τα πάνε καλά, αλλά παίζουνε συνέχεια. Εκείνη τον δαγκώνει παιχνιδιάρικα και εκείνος κάθεται και το ανέχεται.

Ο σοφός λαός λέει, ότι το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου, όπως το μάθεις. Κι επειδή εμείς τον Σπάικ δεν τον μάθαμε μερικά πράγματα σημαντικά, καμένοι στο χυλό, είπαμε ότι αν μείνει η Μπαλού εδώ, πρέπει να τα μάθει. Πρώτο μάθημα: να μάθει να κοιμάται στο σπίτι που αγοράσαμε πέρυσι για τον Σπάικ και οσο έχετε μπει εσείς μέσα που διαβάζετε το ποστ, άλλο τόσο έχει μπει κι αυτός. Το θεωρεί τιμωρία. Δεύτερο μάθημα: να μάθει να έχει λουρί όταν χρειάζεται. Ο Σπάικ πρέπει να είναι το πιο ευτυχισμένο σκυλί που υπάρχει εδώ. Δεν έχει δεθεί ποτέ (το θεωρούσε κι αυτό τιμωρία κι εμείς τον λυπόμασταν και τον λύναμε όταν ήταν μικρός), έχει ένα σπίτι, ανθρώπους που τον φροντίζουν, φαγητό, νερό και ελευθερία. Η Μπαλού πρέπει να μάθει να έχει λουράκι, έτσι ώστε να μπορούμε να πάμε μια βόλτα μαζί και να είναι ασφαλής. Έτσι, προχώρησα σε εντατικά ιδιαίτερα. Προχτές της βάλαμε λουράκι στο λαιμό. Δεν έδειξε να της καλαρέσει και έκανε προσπάθειες να το βγάλει. Πέρασα σε ταχύρυθμα μαθήματα. Βόλτα με λουράκι. Χτες το πρωί για 5-10 λεπτά και το μεσημέρι κάναμε την 1η μας μεγάλη βόλτα. Περπατήσαμε ένα μισάωρο και το ευχαριστηθήκαμε και οι δύο.
Σήμερα, το μάθημα επαναλήφθηκε. Φαίνεται λοιπόν στα 2 μαθήματα να τα πηγαίνει καλά. Τώρα μένει να την πάω μια βόλτα με το αμάξι για να σιγουρευτώ ότι δεν ανακατεύεται. Ο άλλος ποτέ δεν κατάφερε να γυρίσει πίσω χωρίς να ξεράσει (με το συμπάθιο). Τόσο χάλια κατάσταση, που στο τέλος του έκανα εγώ τα εμβόλια αντί να τον πηγαίνουμε στο γιατρό...

Σας βούρλισα; Συμπαθάτε με αλλά μας έχει ξετρελάνει αυτό το μικρό. Σας ξεναγώ στη βόλτα μας, για να μη φεύγω και από το θέμα, το οποίο είναι τι είδαμε στη βόλτα με τη Μπαλού...

Λουλουδάκια και μελισσούλες

Το ωραίο φιδωτό μονοπάτι που είχα φωτογραφήσει πέρυσι από κοντά

Τον κισσό διπλα μας που άρχισε να αλλάζει χρώμα...

Τα ρόδια που έκαναν την εμφάνισή τους!

Τα πορτοκάλια του κήπου μας

Στο τέλος της βόλτας, μας ακολούθησε ο Σπάικ, ο οποίος ενώ έρχεται όταν πάω βόλτα, με το πυ βλέπει το λουρί, ούτε που πλησιάζει!!! Ας το φοράει άλλος!!!

Κάπου εδώ αρχίσαν τα παιχνίδια και είπα να τα αφήσω να συνεχίζουν το παιχνίδι τους...

Μα δεν είναι κούκλα; Όχι, δεν είναι;;;