Saturday, May 08, 2010

Παρουσίαση προγραμμάτων, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών, υγείας

Κάθε χρόνο, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, γίνεται η παρουσίαση των προγραμμάτων που έχουν αναλάβει τα σχολεία. Πολιτιστικά, υγείας, περιβαλλοντικά. Εγώ πάντα ασχολούμαι με πολιτιστικά. Φέτος, το πρόγραμμα που είχα διαλέξει, είχε να κάνει με την ιστορία των παραδοσιακών προϊόντων στη Ζάκυνθο. Το σταφύλι, η σταφίδα, ο μούστος, το κρασί (αν δεν βάλω έμμεσα τη μαγειρική μέσα, δεν αντέχω!!!). Η εκδήλωση που ήταν από καιρό κανονισμένη για χτες, κόντεψε να ματαιωθεί, λόγω των τελευταίων λυπηρών γεγονότων στη χώρα μας. Ήταν κρίμα όμως να μη χαρούν τα παιδιά, μια εκδήλωση, που γίνεται για να ανταμειφθούν και για να δείξουν τι έκαναν όλη τη χρονιά. Τα παιδιά, όταν φεύγουν από τα σχολεία, να είστε σίγουροι, ότι μόνο αυτά θυμούνται. Δεν έπρεπε να το στερηθούν λοιπόν. Οι υπεύθυνοι, για τους λόγους αυτούς, έκοψαν μέρος από την εκδήλωση και άφησαν να γίνει το τελευταίο μέρος της, η συγκέντρωση των μαθητών στην κεντρική πλατεία, όπου είδαν οι μαθητές τα προγράμματα των άλλων σχολείων και άκουσαν μουσική από συμμαθητές τους.
Τα δικά μου παιδιά, συγκέντρωσαν πληροφορίες για την ιστορία των παραδοσιακών προϊόντων. Για να δείξουμε στον κόσμο τι κάναμε, φτιάξαμε πουγκάκια με μαύρη ζακυνθινή σταφίδα και τη μοιράσαμε στον κόσμο. Φτιάξαμε ένα πλακάτ με φωτογραφίες και τυπώσαμε και ένα 56σέλιδο λεύκωμα με τις πληροφορίες που έφεραν. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τα παιδιά πόσο χαίρονται με αυτές τις εκδηλώσεις και τα προγράμματα. Οι υπεύθυνες των προγραμμάτων τα κέρασαν διάφορα καλούδια και συντόνισαν ωραία την εκδήλωση. Και του χρόνου να είμαστε καλά και να καταπιαστούμε πάλι με αυτά τα όμορφα πράγματα!



9 comments:

  1. Μπραβο, πολυ ωραια αναρτηση.
    Και μπραβο και στα παιδια.

    Να ρωτησω κατι (μεταξυ σοβαρου και αστειου), υπαρχει υλικο για το θεμα του εθισμου στο διαδικτυο;

    Και του χρονου!
    :)

    ReplyDelete
  2. Ναι Αντώνη. Υπάρχει και μάλιστα το πρόγραμμα αν δεν κάνω λαθος, βασίστηκε πάνω σε μια έρευνα που έκανε το νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού.
    Ευχαριστούμε!

    ReplyDelete
  3. Ωραία πράγματα, Κική μου...Αυτά τα πουγκάκια, τα ζήλεψα :)
    Καλημέρα από ΝΖ...

    ReplyDelete
  4. Αρτανις, να σου στειλω;

    ReplyDelete
  5. Δεν ξέρω αν έχω πάθει ένα είδος εκπαιδευτικής αλλοτρίωσης, αλλά ακόμα κι αυτές τις εικόνες μπορώ, μέσα στην μαυρίλα των ημερών, να τις χαρώ και να καταλάβω πως στην ουσία βρίσκονται από την άλλη μεριά της ζυγαριάς, από κει που θέλουμε κάποτε να βαρύνει, για να αρχίσει να ανεβαίνει η απέναντι..
    Μπράβο στα παιδάκια σας και στους καθηγητές τους.

    ReplyDelete
  6. Διονύση, τα παιδάκια δεν έχουν καταλάβει καλά καλά τι συμβαίνει στην Ελλάδα νομίζω, οπότε, ήταν μια καλή ευκαιρία να χαρούν. Ποιος ξέρει αν θα μπορούμε να το κάνουμε και του χρόνου....

    ReplyDelete
  7. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))

    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.

    ReplyDelete
  8. υπερδραστηριότητα!

    Και στο ερώτημα "πού πάμε;" σίγουρα προς τα κάτω, αλλά "πόσο και μέχρι πού;" ήταν το ερώτημα που είχα βάλει κι εγώ ... "χωρίς απάντηση"!

    ReplyDelete
  9. Σκρουτσάκο, καλή εβδομάδα! Ευχαριστώ!

    Άστρια, τι να απαντήσεις αλήθεια;

    ReplyDelete