Wednesday, June 09, 2010

Sτη Ζούγκλα του Thabazimbi της Νοτίου Αφρικής

Εδώ και λίγες μέρες, παρακολουθώ το μπλογκ του φίλου μου π. Παναγιώτη, ο οποίος ταξιδεύει και μας ταξιδεύει στη Νότιο Αφρική, όπου βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Πάνω που αναρωτιόμουν τι να βάλω σήμερα στα όνειρα, μου στέλνει mail, λέγοντας:

"...βρίσκομαι στη Ζούγκλα του Thabazimbi της Νοτίου Αφρικής (λέξη, η οποία στη μαύρικη γλώσσα σημαίνει Βουνό του Σίδερου, εξαιτίας της σχετικής εξόρυξης εδώ). Όλα σκληρά και απόλυτα. Όλα με την τάξη της Αγριάδας!... Είμαι μέσα σε ένα καλυβόσπιτο, σε μια φάρμα για εκείνους που έρχονται για σκληρό σαφάρι, ενώ έξω μόλις πέρασε ένα ελάφι, που είναι της αυλής..."

Ζηλεύω; Όχι καλέ;! Μόνο ένα πράσινο χρωματάκι έχει αρχίσει να καλύπτει το δέρμα μου!!!
Σας δείχνω τις φωτό που μου έστειλε, από μια χώρα πανέμορφη, με τεράστιες αντιθέσεις, για την οποία διαβάζω με ενδιαφέρον, όχι μόνο αυτά που κατά καιρούς γράφει ο π. Παναγιώτης, αλλά και η Αγγελική!








8 comments:

  1. Ευτυχώς, έχω ίντερνετ (αργόσυρτο, όπως στην Ελλάδα προ πενταετίας)και βλέπω λίγο τα έξω. Διότι εδώ στο Ζούγκλα κυριαρχεί μούγκα από τις 7, με απόλυτο σκοτάδι ζούγκλας τριγύρω, κραυγές μικρές-μεγάλες μακριών ζώων (ελπίζω όχι πολύ κοντινών).

    Ευχαριστώ και επανέρχομαι ελπίζω! Αν και τώρα που ξανασκέφτομαι, ωραία είναι εδώ!!!!!!!!

    ReplyDelete
  2. Ζηλεύω την εμπειρία,οχι οτι θα μπορούσα να ζήσω ποτέ σε ένα τέτοιο σκληρό & καυτό τοπίο.

    ReplyDelete
  3. Anonymous9:27 AM

    εγώ θα είμαι ειλικρινής. ΝΑΙ, ΖΗΛΕΥΩΩΩΩωωωωωω

    ReplyDelete
  4. Anonymous10:19 AM

    ΑΑΑΑΑΑΑ!!!! ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥΥΥΥΥ! Αχ, γιατί ρε παιδί μου; Το γιατί ανήκει στο ότι δεν ξέρω αν θα τα ξαναδώ αυτά τα μέρη! 15 χρόνια έζησα εκεί, την καλύτερη και ομορφότερη εποχή της ζωής μου!! Εκεί μεγάλωσα, πήγα σχολείο, πρωτοδούλεψα. Αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες, τα ζούσα από κοντά. Άκουγα τα μουγκρητά των λιονταριών, είδα τους ρινόκερους, καμάρωσα τις καμηλοπάρδαλεις, γέλασα με τις μαιμούδες, στάθηκα σιωπηλή στο μεγαλείο της φύσης. Έμπηξε τα νύχια της στην καρδιά μου η Αφρική, και δεν εννοεί να την αφήσει. Ξερός τόπος;; Εξαρτάται πού. Χόρταινε το μάτι πράσινο και νερό, σας βεβαιώ.. Και σταματάω, γιατί άμα αρχίσω για την Αφρική....

    ReplyDelete
  5. Πραγματικά και εγώ ζηλεύω!....
    Μακάρι να ζούσα και εγω τέτοιες στιγμές!

    ReplyDelete
  6. Π.Κ., να περάσεις καλά! Ευχαριστω για τις φωτο και περιμένω να γυρίσεις να μου πεις νέα!

    Χαρά, σε καυτό μπορώ. Σε σκληρό όχι! :-)

    Βαγγέλη κι εγώ! Αφού πρασίνησα λέμε! Χαχα!

    Ανώνυμη/ε, καλέ γράψε ένα ονομάτακι να ξέρουμε ποια/οιον να ζηλεύουμε!

    Eva, παρομοίως!

    ReplyDelete
  7. Ωραίες οι φωτό!
    Μην ανησυχείτε, ξεκινώντας από το κλίμα, σιγά-σιγά θα γίνουμε Αφρική και τέτοιες εικόνες θα τις βλέπουμε παντού!

    καλησπέρες

    ReplyDelete
  8. Μετεωρίτη, από το κλίμα να το πιάσεις, από την οικονομία και την εγκλιματικότητα; Ε, μάλλον έχεις δίκιο!

    ReplyDelete