Monday, March 19, 2007

Ορτίτζα Σικελία

Το πιο συνηθισμένο πράγμα στην Ορτίτζα, ήταν τα ψαρικά που έβλεπες σε όλα τα εστιατόρια. Φρεσκότατα και σε πολύ καλές τιμές.
Μια ωραία μέρα, εκεί που καθόμασταν, ήρθε αυτός ο κύριος, έβγαλε έναν κουβά γεμάτο αχινούς, έβγαλε ένα ειδικό εργαλείο σαν ψαλίδα και άρχιζε να τους καθαρίζει. Μόιραζε το περιεχόμενο σε ποτηράκια πλαστικά μιας χρήσης και οι περαστικοί σταματούσαν και αγόραζαν τα ποτηράκια με το πολύτιμο περιεχόμενο λες και ήταν παγωτό ή στραγάλια.
Εκείνο δε που με εντυπωσίασε, ήταν, ότι δε φάνηκε καθόλου να διστάζουν να τα αγοράσουν από τον ψαρά, πράγμα που σημαίνει πιθανώς, ότι ήταν κάτι το συνηθισμένο να πουλάνε αυγά αχινού μέσα στο δρόμο και ότι εμπιστεύονταν τον ψαρά και την φρεσκότητα του προϊόντος...

17 comments:

  1. ποια κόρη από τις δύο είσαι εσύ ??? :P

    ReplyDelete
  2. Και... πως τρώγονται αυτά;

    ReplyDelete
  3. Μαγισσούλα καμία! Θα με δεις σύντομα όμως (αν έρθεις στη συνάντηση!)

    Αμο τρώγονται σκέτα τα αυγουλάκια ή με λεμονάκι. Για χρόνια αρνιόμουν να δοκιμάσω όταν ο άντρας μου μέσα στη θάλασσα έπιανε κανέναν καψερό και τον καθάριζε. Η ιδέα του ζωντανού δε με έλκυε. Έλα όμως που πέρυσι το καλοκαίρι μου έκαναν ένα καταπληκτικό τραπέζι με αχινομακαρονάδα και από τότε τους λάτρεψα!!! Φοβερός μεζές!

    ReplyDelete
  4. Kαι τι δεν θάδινα, να είχα ένα μπωλ, γεμάτο με μπόλικο λεμόνι, και ν'ακούω το σφυγμό μου, πριν ρουφήξω, το άρωμά τους!

    ReplyDelete
  5. Εγώ και τι δε θα 'δινα να είχα μια αχινομακαρονάδα!!! Καλωσήρθες paranoia.

    ReplyDelete
  6. ααα! πολύ ωραία τα αυγά του αχινού! και μάλιστα να τα τρως αμέσως όταν τους πιάνεις!

    πότε έχετε συνάντηση;

    ReplyDelete
  7. Θα συναντηθούμε ελπίζω λίγο μετά το Πάσχα διάφοροι από το hungry for life. Μακάρι να ήσουν εδω κι εσύ. Η πρότασή μου θα είναι όποιος θέλει να έρθει κι ας μην είναι μέλος στο hungry for life.

    ReplyDelete
  8. Κοίτα να δείς! Κάτι τέτοιο θα το φανταζόμουν να γίνεται στην Τουρκία!

    Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τον αχινό!

    ReplyDelete
  9. which συνάντηση, αναρωτήθηκε η witch;)

    ReplyDelete
  10. Anonymous6:36 PM

    Έχω φάει κάτι αχινομακαρονάδες στη Σικελία, ΤΡΟΜΕΡΕΣ!!!

    ReplyDelete
  11. Anonymous6:38 PM

    Αχινομακαρονάδες?
    Μήπως κανείς ξέρει τη συνταγή για τη σάλτσα?
    Αννα

    ReplyDelete
  12. Κωσταντίνε ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Περιμέναμε κουρασμένοι το πούλμαν να έρθει να μας πάρει και ξαφνικά βλέπουμε τον κύριο αυτό, να στήνει τον κουβά του, να βγάζει τό ειδικό ψαλίδι του και να ετοιμάζει τους αχινούς. Αλλά εξίσου εντυπωσιακό ήταν ότι ο κόσμος έδειχνε πολύ εξοικιωμένος με αυτό που συνέβαινε! Μεζεδάκι σούπερ στο δρόμο!

    ReplyDelete
  13. Μαγισσούλα, τόσο καιρό λέμε ότι όοοοοοοταν θα συναντηθούμε θα πρέπει να πάμε σε ανοιχτό χώρο για πικ νικ για να φέρει ο καθένας τα καλούδια του. Remember? Ε, κοντεύει ετούτη η ώρα...

    ReplyDelete
  14. Ανώνυμε α, το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς στην Ορτίτζα (ειδικά επειδή το είδα) είναι να δοκιμάσει θαλασσινά. Φρέσκα και πάμφθηνα!

    Ανώνυμε β, θα σου πω πως έφτιαξαν την αχινομακαρονάδα που έφαγα εγώ. Αφού καθάρισαν μια ολόκληρη σακούλα αχινούς και ίσα που γέμισε ένα πιάτο αυγά, έβρασαν μακαρόνια. Στην κατσαρόλα (νομίζω την ίδια) έβαλε ΛΙΓΟ λάδι (όπως κάνουμε όταν θέλουμε να τα βουτυρώσουμε), έβαλε μια σκελίδα σκόρδο κομμένη στα 2-3 και την πέρασε λίγο στο ζεστό λάδι. Απέσυρε το σκόρδο και αμέσως έριξε τα μακαρόνια και τα ανακάτεψε με τους αχινούς. Πιστέψτε με, η γεύση τους είναι τόσο μοναδική, γλυκιά και....θαλασσινή που δε χρειάζεται άλλου είδους σάλτσα. Οτιδήποτε άλλο θα κάλυπτε τη γεύση τους η οποία πρέπει να αναδειχτεί.

    Για φαντάσου! Ένα ποστ και μια φωτογραφία που πίστευα ότι δε θα είχε τόσο ενδιαφέρον, τελικά ξύπνησε μνήμες και γεύσεις σε πολλούς!
    :-))

    ReplyDelete
  15. Μνήμες δεν λες τίποτα... σε σκάφος πιτσιρίκα δοκίμασα πρώτη φορά, αφού κατατρύπησα τα δάχτυλά μου πιάνοντάς τους όση ώρα οι μεγάλοι τους καθάριζαν. Αργότερα, στη Σίφνο, χάρη στην επιμονή και την επιδεξιότητα του γιου της σπιτονοικοκυράς μας, δεκάδες αστακοί στην βεράντα, να μας περιμένουν να τους καθαρίσουμε και να τους γευτούμε με λεμονάκι, αγναντεύοντας την πανέμορφη θέα του Πλατύ Γιαλού από ψηλά.
    Σαν να γεύεσαι θάλασσα δεν είναι;
    Κορυφαίο σκηνικό περιγράφεις Κική, στην μέση ενός δρόμου να γίνονται τέτοια μικρά καθημερινά θαύματα!

    ReplyDelete
  16. Αχινοί υποθέτω ήθελες να πεις και όχι αστακοί. Ναι, ήταν πολύ ωραίο θέαμα, και όπως πάντα, όταν μια σκηνή σου αφήνει κάτι μετά από χρόνια όταν τη θυμάσαι, εγώ εκείνο που θυμάμαι είναι η επιδεξιότητα του κυρίου στο καθάρισμα και η εμπιστοσύνη του κόσμου. Σα να γεύεσαι θάλασσα πράγματι αλλα με γλυκιά-αλμυρή γεύση...Φανταστική γεύση. Τι χαζή που ήμουν τόσα χρόνια και δε δοκίμαζα...

    ReplyDelete
  17. Ναι, καλά λες! Αστακούς ονειρευόμουν φαίνεται και μπερδεύτηκα!

    ReplyDelete