Monday, January 29, 2007

Αντίο Γιώργο...


Πόσες φορές αλήθεια σκέφτομαι το πόσο μεγάλη κουβέντα είναι το "τι θα μαγειρέψω αύριο;" Μια ερώτηση που βασανίζει τις απανταχού νοικοκυρές, μα κρύβει μέσα της ένα αισιόδοξο μήνυμα: Το μέλλον! Υπονοεί, ότι αύριο θα ειμαστε καλά, ότι θα είμαστε γεροί κα για άλλη μια φορά θα καθίσουμε να φάμε με όλη την οικογένειά μας το φαί που φτιάξαμε.
Πόσο μικροί κι ασήμαντοι είμαστε όμως μέσα στο σύμπαν...Ένα τίποτα, ένας αέρας που περνά και ανασηκώνει την κουρτίνας της κάμαρης, το τούλινο φορεματάκι της μικρούλας μπαλαρίνας, το λευκό σεντόνι στο σύρμα της νοικοκυράς.....Αέρας...Σύννεφο...
Η παρακάτω δραματική και αληθινή ιστορία το αποδεικνύει...
Με την Άννα δουλεύουμε μαζί πάρα πολλά χρόνια. Δεν είμαστε κολλητές, αλλά είμαστε καλοί συνάδερφοι.
Την περασμένη εβδομάδα η Άννα έφυγε κλαίγοντας από τη δουλειά. Έφευγε έκτακτα με τον άντρα της το Γιώργο για το νοσοκομείο του Ρίου. Ο Γιώργος, είχε μόνο κάτι δέκατα την περασμένη Παρασκευή. Έκανε αιματολογικές εξετάσεις που τις πήρε τη Δευτέρα.
Το σύντομο χρονικό είχε ως εξής:
Την Παρασκευή δέκατα. Την Κυριακή 38 πυρετό (ούτε καν πυρετό δε μπορείς να το πεις). Τη Δευτέρα βγήκαν οι εξετάσεις: 24.000 λευκά αιμοσφαίρια!!! Μια και δυο κατευθείαν στο νοσοκομείο. Μέχρι το βράδυ τα λευκά έφτασαν 50.000! Την Τρίτη τον έστειλαν στο Ρίο. 90.000 τα λευκά...Την Πέμπτη αποφάσισαν να ξεκινήσουν χημειοθεραπεία, τα λευκα 120.000. Παρασκευή ξεκίνησαν θεραπεία....τι θεραπεία; Μόνο ο Θεός της είπαν θα μπορούσε να βοηθήσει από δω και πέρα. Κυριακή πρωί ο Γιώργος έφυγε.

Συννεφιασμένη Κυριακή....μοιάζεις με την καρδιά μου...

Η ζωή του γραμμένη σε 5-6 γραμμές...αν είναι δυνατόν! Ένας άνθρωπος αξιαγάπητος, χωρατατζης, ανοιχτόκαρδος, ανιδιοτελής....όλα τα καλά είχε.
Πώς γίνεται να είμαστε τόσο μικροί, τόσο ασήμαντοι μέσα σ' αυτό το σύμπαν....
Αέρας....σύννεφα....

Στο καλό φίλε...

8 comments:

  1. Ti είναι ο άνθρωπος...

    Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και εμείς νομίζουμε ότι είμαστε αιώνιοι..

    ReplyDelete
  2. Αφήστε τα κορίτσια....

    ReplyDelete
  3. Kalo tou taxidi.(den taleporise tin oikogenia etsi opos ta les.xero pos einai skliro omos kai o argos thanatos einai thanatos argos gia oli thn oikogenia.afini pio polles pliges.)

    ReplyDelete
  4. Το ξέρω Luna, το έχω ζήσει. Απλά συνειδητοποιείς πόσο μικρός και εφήμερος είσαι στον κόσμο....

    ReplyDelete
  5. Luna, αυτά λέγαμε με την Κική όταν μου ανέφερε για πρώτη φορά το περιστατικό.
    Εφήμερος δεν λες τίποτα Κική μου...
    Να έχουν δύναμη όσοι μένουν πίσω. Τί να πει κανείς;

    ReplyDelete
  6. το ιδιο εργο το εχω δει 4 φορες στα μικρα μου.(με ασχημη καταληξη.και τον τελευταιο χρονο το ζω εντονα,ομως μοιαζει να χει καλη καταληξη.ελπιζω και σχεδον το χω πιστεψει.δεν θελω να γελαστω αλλη μια φορα.θα ναι αβασαχτο.μην το ματιασω κιολας.φτου φτου....)οτι ειμαστε εφημεροι ειναι το μονο δεδομενο που εχουμε και παντα με τη σκεψη αυτη να προχωραμε.ισως κανουμε περισσοτερα καλα και κανενα κακο.

    ReplyDelete
  7. Το έργο το έχω δει κι εγώ Luna. Εκείνο που με εντυπωσιάζει είναι η ταχύτητα με την οποία έγιναν τα πράγματα. Καλύετρα βέβαια από μια άποψη, σοκ από την άλλη....

    ReplyDelete