Πατρίδα...

Μπορεί η Ζάκυνθος να είναι η 2η πατρίδα μου, αλλά πατρίδα μου 1η και μεγάλη είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα: Η Πάτρα...
Έκανα τρεις μήνες να έρθω. Οι υποχρεώσεις όσο περνάνε τα χρόνια στο νησί μεγαλώνουν, τα παιδιά μεγαλώνουν και μαζί και οι υποχρεώσεις τους με τα φροντιστήρια στην ελεύθερη και δωρεάν παιδεία μας. Κάτι οι πρακτικές δυσκολίες και κάτι το γεγονός ότι πικραίνομαι με διάφορα που βλέπω και ακούω όταν έρχομαι εδώ, οι επισκέψεις όλο και αραιώνουν.
Ας τ' αφήσω όμως αυτά.
Σήμερα, κατεβαίνοντας το απόγευμα στο κέντρο πήρα μαζί τη μηχανή. Σκέφτηκα ότι δεν έχω καθόλου φωτογραφίες από το κέντρο της Πάτρας εκτός απο χριστουγεννιάτικες. Έτσι είπα να τραβήξω μερικές.
Μερικά στιγμιότυπα από την πατρίδα λοιπόν με μια νότα απαισιοδοξίας και πικρίλας που όσο περνάνε οι ώρες μεγαλώνει...
Γεροκωστοπούλου, σκαλιά

Πανσέδες, αγαπημένο μου λουλούδι όταν ήμουν μικρή...

Το Δημοτικό Θέατρο Πάτρας εκεί που γίνονται τα "μπουρμπούλια" στη διάρκεια του Πατρινού καρναβαλιού.

Κίτρινο, ροζ...

Κατάνια Σικελία

Συννεφιά...

Μια έγχρωμη φωτό που μοιάζει ασπρόμαυρη...

Από το τζάμι του αυτοκινήτου

Τ' ακούω μέρες τώρα, αλλά έλεγα μη με γελούν τ' αυτιά μου. Μέχρι που χτες, φεύγοντας από τη δουλειά, τα είδα να περιμένουν υπομονετικά στο σύρμα...Τράβηξα μέσα από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου...

Έλα να σε μάθω να ψαρεύεις...

Με θέα το Cameo, Ζάκυνθος

Ταράτσα στην Αθήνα

Ακόμα και στην Αθήνα μπορεί να βρει κανείς ομορφιές...

Διαφορές...

Όταν εμείς πριν λίγες είχαμε αυτό....

Στον Καναδά, είχαν αυτό...

Οι φωτό είναι του κ. Νίκου που μένει στον Καναδά

Αγναντεύοντας τη θάλασσα...

Σβαρόφσκι

Το Wattens στην Αυστρία είναι το μέρος όπου κατασκευάζονται τα διάσημα κρύσταλλα Σβαρόφσκι. Ένας μεγάλος χώρος επίδειξης και πώλησης των αντικειμένων αφήνει έκπληκτο ακόμα και τον πιο αδιάφορο θεατή. Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο εξωτερικός χώρος του συγκροτήματος. Ένας τεράστιος πίδακας νερού ξεπηδά από το στόμα του "χορτάρινου" κεφαλιού με τα κρυστάλλινα μάτια.
Η φωτό είναι από βιτρίνα σε μαγαζί στο Ίνσμπρουκ. Το γλυκύτατο κοάλα διακοσμημένο με κρύσταλλα Σβαρόφσκι.

Τσιλιβί, από την προχτεσινή βόλτα

Ο άνεμος τους ξέσκισε τα λιτά και λεπτοϋφασμένα ρούχα τους όλο το χειμώνα. Ο βοριάς στο Τσιλιβί είναι υπόθεση καθημερινή. Σε λίγο, θα βγάλουν τις πολυκαιρισμένες φορεσιές τους και θα φορέσουν τα καλοκαιρινά τους......

Πράγα

Τσιλιβί-Ζάκυνθος

Ορτίτζα Σικελία

Το πιο συνηθισμένο πράγμα στην Ορτίτζα, ήταν τα ψαρικά που έβλεπες σε όλα τα εστιατόρια. Φρεσκότατα και σε πολύ καλές τιμές.
Μια ωραία μέρα, εκεί που καθόμασταν, ήρθε αυτός ο κύριος, έβγαλε έναν κουβά γεμάτο αχινούς, έβγαλε ένα ειδικό εργαλείο σαν ψαλίδα και άρχιζε να τους καθαρίζει. Μόιραζε το περιεχόμενο σε ποτηράκια πλαστικά μιας χρήσης και οι περαστικοί σταματούσαν και αγόραζαν τα ποτηράκια με το πολύτιμο περιεχόμενο λες και ήταν παγωτό ή στραγάλια.
Εκείνο δε που με εντυπωσίασε, ήταν, ότι δε φάνηκε καθόλου να διστάζουν να τα αγοράσουν από τον ψαρά, πράγμα που σημαίνει πιθανώς, ότι ήταν κάτι το συνηθισμένο να πουλάνε αυγά αχινού μέσα στο δρόμο και ότι εμπιστεύονταν τον ψαρά και την φρεσκότητα του προϊόντος...

Λεμονοπορτοκαλιές!

Τέλος, κάναμε μια βόλτα στον κήπο και μάζεψα πορτοκάλια και λεμόνια. Λεμόνια λεπτόφλουδα και μικρά, λεμόνια χοντρόφλουδα και τεράστια, (ζύγισα ένα από αυτά και ήταν 800 γρ.) και πορτοκάλια που ήταν θεόξινα και τα έκανα τάρτα με κρέμα πορτοκαλιού.

Καρποί και άνθη μαζί, τι όμορφο!

Ανθισμένα δέντρα

Είδαμε και ανθισμένα τα δεντράκια μας. Αχλαδιές, πορτοκαλιές, λεμονιές...

Είδαμε...

ολόκληρη τη γη γεμάτη με αγριολούλουδα, ακόμα και χαμομήλι!

...ένα πέτρινο τοίχο παραδοσιακά χτισμένο (χωρίς τσιμέντο) που κάποια βροχή ή σεισμός έριξε ένα τμήμα του...

...μια ελιά που της είχαν προσαρμόσει θέση για να κάθονται...μαντέψτε ποιοί...

...και ανθισμένα δέντρα

Είδαμε...

...Είδαμε παρτέρια χτιστά γύρω από ελιές


...ανεμώνες...(που αρχικά νόμισα πως ήταν παπαρούνες)

...τουλίπες...

...μωβ άγρια λουλουδάκια...

Από τη χτεσινή βόλτα

Χτες κάναμε μια βολτίτσα γύρω από το σπίτι. Ήταν πολύ όμορφα...
Περάσαμε μέσα από χωράφια που είναι πια γεμάτα από αγριολούλουδα...

...μαζέψαμε κουρκουτσέλια...

...είδαμε άγρια λουλουδάκια...

...μέχρι κι ένα αλογάκι είδαμε...


Συνεχίζεται...

Νάπολη

Muscari

Ένα άγριο λουλουδάκι που φυτρώνει εδώ είναι το κουρκουτσέλι. Τα κουρκουτσέλια φυτρώνουν από το τέλος Φλεβάρη μέχρι τέλος Μάρτη, μετά τις βροχές του χειμώνα, σε σκιερά μέρη.

Ανήκει στην οικογένεια muscari και το συναντάμε σε πολλές περιοχές στην Ελλάδα με διαφορετική ονομασία.
Έχει βολβό, λεπτό μίσχο και μπλε-μωβ λουλουδάκια.

Το ιδιαίτερο που έχουν είναι ότι είναι ωραιότατος μεζές.
Στο βάζο...

...ή στην κατσαρόλα λοιπόν; Για συνταγή ελάτε στην κουζίνα μου.