Φέτος, στην Κέρκυρα, αποφάσισα να πάρω μαζί μου το μεγάλο τρίποδο. Επειδή θα πήγαινα με το αεροπλάνο, πήρα μόνο μια μικρή βαλιτσούλα, στην οποία χωρούσαν ίσα-ίσα τα απαραίτητα. Είχα σκοπό να πάρω μαζί το τρίποδο, ακόμα κι αν το βάσταγα στο χέρι...Περιττό να σας πω, ότι αναγκάστηκα μέχρι και να λύσω ένα τμήμα του, προκειμένου να χωρέσει διαγωνίως στη βαλίτσα. Τα κατάφερα όμως.
Αναρωτιόμουν αν θα είχα μούτρα να βγάλω το τρίποδο μπροστά σε κόσμο. Ενδρεπόμην βλέπετε... Επειδή όμως, όποιος ντρέπεται στερεύεται κι εγώ δεν ήθελα να στερηθώ βραδυνές φωτό, το έβγαλα. Μήπως με ήξεραν; σκέφτηκα... Άλλη μια τουρίστρια με τρίποδο...
Βέβαια, η εικόνα θα ήταν αστεία, διότι το τρίποδο είναι μεγάλο (όχι τόσο σε όγκο, αλλά σε ύψος) και η μηχανή μια πορδή με το συμπάθειο...Αλλά σκοτίστηκα. Αυτή έχουμε, με αυτή βγάζουμε...
Το τελευταίο βράδυ λοιπόν, πήρα το τριποδάκι ανα χείρας και κατάκοπη, γιατί είχα περπατήσει κοντά 6 ώρες εκείνη τη μέρα, πήγα βόλτα στην παλιά πόλη. Αφού το καλοσκέφτηκα, το έβγαλα...
Έπρεπε να είναι αργά, για να μην έχει πολύ κόσμο, αλλά όχι τόσο αργά που να είναι όλα τα φώτα σβηστά. Η αλήθεια είναι, ότι λόγω των ενδοιασμών δεν είχα το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά είχα βραδυνές φωτό από την Κέρκυρα που ήθελα και είχα σκιές από ανθρώπους που μου αρέσουν πολύ να βγαίνουν στις βραδυνές φωτό......
χαχαχαχα!!!!!
ReplyDeleteωραία τα λες!!!!
Πάρα πολύ όμορφες είναιοι φωτό!
Συγχαριτήρια Κική, είναι φανταστικές,ειδικά οι 2 πρώτες.Το ίδιο κόμπλεξ ένιωσα στην Σαντορίνη που είχα πάει το....1985,στην Οία για να φωτογραφίσω το ηλιοβασίλεμα με μια μηχανούλα που έπαιρνε... φιλμ κασετίνα.Ντρεπόμουν να την εμφανίσω, τη στιγμή που οι άλλοι είχαν τρίποδα,τεράστιους φακούς που τους κράταγαν με τα δυό τους χέρια,σκέφτηκα"τους ξέρω και απο πρίν"?Ε..σε πληροφορώ ακόμα έχω αυτή τη φωτογραφία,είναι η μοναδική.Όσο για μας τους Ζακυνθινούς, μην ξεχάσουμε να πιάσουμε την "μαλιαρή" απόψε τα μεσάνυχτα!!! Με το καλό να μας μπεί ο Αυγουστος>>>>)
ReplyDeleteΜαριέλα ευχαριστώ! :-)))
ReplyDeleteΠανόπτη άσε. Αυτό το παθαίνω ΚΑΙ εδώ, όταν βγαίνουν κάτι ειδικοί της φωτογραφίας, με κάτι γκουμούτσες τεράστιες κρεμασμένες στο λαιμό. Να τη βγάλω; Να μη τη βγάλω; Σκέφτομαι... Τελικά τη βγάζω γιατι δεν θα χάσω εγώ τα στιγμιότυπά μου για τις γκουμούτσες των αλλωνών. Πάντως τις ζηλεύω και κάποια στιγμή ίσως πάρω μία μεγαλύτερη, αν ποτέ μπορέσω να απεξαρτηθώ από τον έρωτα της canon μου που λατρεύω...
Ευχαριστώ και καλό Αύγουστο να έχουμε (και αν μπορεί να περάσει αργά πλιζ....Ας μη βιαστεί να φύγει...)
Deli,οι νυχτερινές λήψεις υπέροχες!Τα κτίρια πολύ όμορφα,μα και οι άνθρωποι-σκιές εκπληκτικές.Για την περιγραφή,τι να πω:μοναδική!
ReplyDeleteΦιλιά και καλό μήνα-ν΄αργήσει να φύγει,συμφωνώ.
Τι είναι πάλι η μαλλιαρή;
η πρώτη και η δεύτερη βγήκαν εκπληκτικές, μην κομπλάρεις είσαι αστέρι
ReplyDeleteΦανταστικές οι φωτογραφίες!
ReplyDeleteΈχω φτιάξει μια απλή κατασκευή με την οποία κρεμώ εύκολα το τρίποδο στην πλάτη... Έτσι το κουβαλώ παντού όταν δεν χωρά σε βαλίτσα... Θα σου στείλω φωτογραφία.
Ελένη, για τη μαλλιαρή μπορείς να διαβάσεις στο επόμενο ποστ, στα σχόλια. Φιλάκια!
ReplyDeleteΓαστεροπλήξ, ευχαριστώ!
Αγγελική, το τρίποδο ευτυχώς είναι με θήκη. Και πολύ πρακτική μάλιστα. Περιμένω φωτό. Φιλάκια!