Λας Βέγκας, μέρος 2ο

Στα ξενοδοχεία, έμπαινε όποιος ήθελε, άλλωστε αυτός ήταν και ο σκοπός. Το κάθε ξενοδοχείο, είχε καζίνο, πράγμα που έβλεπες αμέσως μόλις έμπαινες μέσα.

Έμπαινες από τη μια πόρτα και έβγαινες από άλλη, πράγμα που επεδίωκαν, έτσι ώστε να παρασυρθείς και να μείνεις στο καζίνο. Παράθυρα και ρολόγια στα καζίνο δεν υπάρχουν, για λόγους ευνόητους. Δεν πρέπει όποιος παίζει να αγχώνεται για το τι ώρα είναι ή για το αν ξημέρωσε κιόλας. Όποιος πιστεύει ότι θα πάει στο καζίνο και θα κερδίσει, είναι βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί να κερδίσεις ένα μικρό ποσό, θα βρουν όμως τρόπο να στα πάρουν. Άλλωστε ψιλοπωρώνεσαι με το παιχνίδι επειδή ο καθένας πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει και να είναι τυχερός την επόμενη φορά. Σοβαρά ποσά όμως κανείς δεν κερδίζει. Δεν τον αφήνουν...

Στα καζίνο απαγορεύεται να μπουν παιδιά, εκτός και συνοδεύονται από μεγάλους. Στα καζίνο επιτρέπεται το κάπνισμα. Η χαρά του καπνιστή μιλάμε. Ήταν αστείο, γιατί στον υπόλοιπο χώρο των ξενοδοχείων δεν επιτρεπόταν κι εκεί επιτρεπόταν. Έπαιρνες λοιπόν το καφεδάκι σου από γνωστή αλυσίδα καφέ, η οποία ήταν 2 μέτρα μακριά από το καζίνο, στο καφέ απαγορευόταν το κάπνισμα, καθόσουν σε ένα μηχάνημα του καζίνο (στα οποία πάντα δίπλα υπάρχει τασάκι) και έκανες με την ησυχία σου το τσιγαράκι σου.

Το Λας Βέγκας γενικά, είναι η πόλη που επιτρέπονται όλα. Επιτρέπεται να καπνίζεις στο δρόμο (που σε κάποιες πόλεις στην Αμερική απαγορεύεται). Επιτρέπεται να πίνεις στο δρόμο (που στη Βοστώνη πχ απαγορευόταν). Επιτρέπεται να διαφημίζεις αγοραίο έρωτα. Στο δρόμο σου πρότειναν κάρτες μες στα μούτρα με κοπέλες που έρχονταν σε 20 λεπτά αν ήθελες, ακόμα κι αν συνοδευόσουν από γυναίκα. Φυσικά, υπήρχαν προτάσεις για όλα τα γούστα.
Ακόμα και τα ελικόπτερα, τα οποία σταματούν τις πτήσεις μετά τη δύση του ήλιου, εκεί κυκλοφορούσαν και μετά απ' αυτή. Στο Νιαγάρα πχ, λίγο πριν τις 9 που έδυε ο ήλιος, σταματούσαν οι πτήσεις για ξενάγηση. Εκεί όχι...

Η ζωή στους δρόμους του Βέγκας ξεκινούσε μετά τις 8-9 το βράδυ. Τότε έβγαινε με άνεση ο κόσμος έξω. Τότε κυκλοφορούσαν, σαν τα μυρμήγκια εκατοντάδες στη σειρά. Τα τουριστικά μαγαζιά, έσφυζαν από ζωή το βράδυ. Τα καζίνο, ακόμα περισσότερο. Οι μελαψοί κύριοι που σου πρότειναν κορίτσια σε 20 λεπτά, στεκόντουσαν στις άκρες των δρόμων και έτειναν τις διαφημιστικές κάρτες μπροστά σου, χωρίς να μιλούν καθόλου. Τα ελικόπτερα συνέχιζαν να πετούν μέχρι αργά τη νύχτα.

Τώρα, ήταν η σωστή ώρα, για να δει κανείς τα free shows που είχε το κάθε ξενοδοχείο εξωτερικά. Τα σιντριβάνια στο Belaggio, το ηφαίστειο στο ξενοδοχείο Mirage, τη Στρατόσφαιρα (που δεν είδαμε), το ξενοδοχείο New York, New York,

που εξωτερικά είχε αυτά τα αυτοκινητάκια που τρέχουν σαν τρελαμένα

και πάρα πολλά άλλα που είδαμε και που δεν είδαμε και που μπορείτε να δείτε σε φωτό μαζεμένες εδώ. Το σόου με τα σιντριβάνια, γίνεται κάθε 15 λεπτά. Όσα δεν είδαμε, δεν τα είδαμε επειδή δεν ξέραμε ότι υπάρχουν. Και όσα είδαμε, τα είδαμε επειδή βρίσκονταν μπροστά μας ή έτυχε να δούμε κάποιον τουριστικό οδηγό εκεί. Γι' αυτό ξαναλέω, ότι καλό είναι να έχει ρίξει μια ματιά στο τι θα δει, όποιος πάει εκεί. Εκτός από τα free shows, μπορεί να απολαύσει κανείς τα σόου των ξενοδοχείων ή να επισκεφτεί το μουσείο της Μαντάμ Τισώ!



Με το Λας Βέγκας, έχουμε 10 ώρες διαφορά. Είναι χτισμένο μέσα στην έρημο και χτίστηκε μόνο και μόνο για τζόγο. Η έλλειψη νερού είναι ένα θέμα. Στο ξενοδοχείο που μέναμε, το οποίο ήταν καταπληκτικό, στο μπάνιο υπήρχε πινακίδα που παρακαλούσε τους πελάτες να ζητούν αλλαγή στις πετσέτες αυτοί και να μην περιμένουν να αλλάζουν κάθε μέρα από μόνες τους οι καμαριέρες, από σεβασμό στο περιβάλλον και την έλλειψη νερού (κάτι που κάνουν πολλά ξενοδοχεία παντού και όχι μόνο εκεί, για οικολογικούς λόγους). Ένα αίτημα, που φαινόταν αστείο μπροστά στην αλόγιστη σπατάλη ενέργειας που χρησιμοποιούσε αυτό το μέρος. Τα ξενοδοχεία παρόλα αυτά, χρησιμοποιούσαν γεννήτριες. Αν κάτι συνέβαινε και έπεφτε η γεννήτρια (κάτι που δεν νομίζω να το αφήνουν στην τύχη), θα κατέρρεε όλο το σύστημα.

συνεχίζεται...