Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Αρμενίζω στο Ιόνιο, μία πάνω και μία κάτω, μόνο όμως διαδυκτιακώς, μια και είμαι στην πρωτεύουσα. Σε μια Αθήνα ζεστή και υγρή (που δεν το έχουμε συνηθίσει) με μπόρες ξαφνικές και απρόσμενες... Πάνω εκεί που έλεγα πως στο νησί δεν έχουμε νιώσει ακόμα ζέστη, εδώ την ένιωσα για τα καλά...

Με μια γραμμή dial up που με εμποδίζει να μπλογκάρω και να σουρτουκεύω στο νετ και στα σπιτάκια σας, τριγυρνάω όμως όσο μπορώ, λίγο-λίγο και σιγά-σιγά.

Χτες, βρεθήκαμε στο νέο μουσείο της Ακρόπολης.

Μερικές σκέψεις και σχόλια: Ένα πολύ όμορφο μουσείο θα έλεγα. Αξίζει να το δείτε από κοντά. Πολλές φορές αναρωτήθηκα χτες, αν το μουσείο θα είχε τόσους έλληνες επισκέπτες α) αν δεν είχε πέσει τόση διαφήμιση και βου) αν το εισιτήριο δεν ήταν μόνο 1 ευρώ. Όπως και να έχει, θεωρώ θετικό ότι είχε πολύ κόσμο όπως θα δείτε και στην ουρά απ' έξω. Το μουσείο είχε καλή οργάνωση και πολύ προσωπικό. Το προσωπικό στην είσοδο και στην ουρά, είχε κατά νου αν υπήρχε κόσμος που δεν χρειαζόταν να περιμένει στην ουρά (μαμάδες με καρότσια, έγκυες κλπ). Ένα μικρό και σχεδόν ανώδυνο ατυχηματάκι που είχε ο γιος μου πριν φύγουμε από το νησί, μας έστειλε στο εσωτερικό του μουσείου, χωρίς να περιμένουμε στην ουρά, αφού φόραγε επιγονατίδα. Υπολόγισα ότι η αναμονή, πρέπει να ήταν γύρω στο 20λεπτο, οπότε εκτίμησα δεόντως το γεγονός ότι περάσαμε γρήγορα μέσα λόγω του παιδιού.

Τα εκθέματα πραγματικά βρίσκονται σε προθήκες σε απόσταση αναπνοής και ο καθένας μπορεί (αλλά απαγορεύεται) να τα αγγίξει. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται στους 2 πρώτους ορόφους και επιτρέπονται χωρίς φλας στον τρίτο (που ουσιαστικά έχει μεγάλα κομμάτια αναπαραστάσεων). Οι υπεύθυνοι φροντίζουν αν υπενθυμίζουν στο κοινό, τόσο για τη φωτογράφηση όσο και για το άγγιγμα. Υπάρχει άλλωστε πολύ προσωπικό διάσπαρτο μέσα στο μουσείο.

Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τις Καρυάτιδες σε απόσταση αναπνοής. Πραγματικό μεγαλείο τέχνης. Θεωρώ, ότι ο χώρος που τις έχουν τοποθετήσει θα μπορούσε να είναι και καλύτερος, είναι όμως μελετημένος πιστεύω, έτσι ώστε να μην μπορεί να φωτογραφηθούν. Αν πάτε, θα καταλάβετε γιατί το λέω. Στους υπόλοιπους ορόφους, όλο και μπορεί να υποκλέψεις καμία φωτό. Στις Καρυάτιδες, είναι αδύνατον!

Το πάτωμα. Το πάτωμα του μουσείου, είναι ένα θεματάκι, χεχε! Το πάτωμα, στο μεγαλύτερο τμήμα του, είναι από διάφανο γυαλί, σχεδόν παντού όμως είναι πουά (άρα ημιδιαφανές όπως βλέπετε στην 3η φωτό), έτσι ώτσε να μην προκαλεί φόβο. Πάντως, ακόμα κι εγώ που δεν έχω υψοφοβία, ένα κατιτίς το ένιωθα περπατώντας πάνω στο διάφανο πάτωμα. Για όσους δεν αντέχουν να περπατούν πάνω του (ειδικά όταν είσαι στο 2ο ή 3ο όροφο), υπάρχει το εντελώς θαμπό γυάλινο πάτωμα στις άκρες του μουσείου. Εκεί προτιμούσα να περπατάω εγώ! Χαχα! Κι εδώ δίνω το φοβερό τιπ! Αν πάτε στο μουσείο κυρίες μου, μην πάτε με φούστα!!!! Είναι η χαρά του ματάκια αν είστε σε όροφο και κοιτούν οι από κάτω! Μην ξεχνάτε, ότι ό,τι είναι διάφανο από πάνω προς τα κάτω, είναι και διάφανο από κάτω προς τα πάνω! Χαχα!

Ό,τι βλέπετε λευκό, είναι αναπαράσταση, ενώ ό,τι βλέπετε πιο σκούρο, είναι το ορίτζιναλ γλυπτό. Σας προτείνω να πάτε γιατί πραγματικά έχει γίνει μια αξιόλογη δουλειά.