Friday, September 18, 2009

In the Sience Museum-Boston

Μπαίνοντας στο μουσείο επιστημών της Βοστώνης, το πρώτο που αναρωτήθηκα ήταν αν θα βαριόμουν και τι θα έβλεπα εκεί μέσα που να με ενδιαφέρει. Ξεκινώντας την περιήγηση εκεί, τα εκθέματα που είδαμε στην αρχή, περισσότερο θύμιζαν μουσείο φυσικής ιστορίας, παρά επιστημών. Τα ζωάκια που βλέπετε παρακάτω, ήταν ταριχευμένα, πίσω από γυάλινες προθήκες. Ο επισκέπτης, μπορούσε να τα δει στο φυσικό τους περιβάλλον, αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι μπορούσε να τα μυρίσει, να ακούσει τη φωνή τους, ή ακόμα και να αγγίξει τη γούνα τους. Τα ζωάκια που ζούν σε σκοτάδι ή κάτω από τη γη, μπορούσε κάποιος να τα δει, πατώντας ένα φως για να ανοίξει και να δει πώς είναι το περιβάλλον που ζουν υπόγεια ή στα σκοτεινά. Αυτό βέβαια ήταν μόνο η αρχή στο μουσείο. Η συνέχεια, ήταν άκρως εντυπωσιακή. Όχι μόνο δεν βαρέθηκα, αλλά στις 3-4 ώρες που περάσαμε εκεί μέσα, είδαμε πολύ σύντομα τα περισσότερα από το εκθέματα και τις λειτουργίες του μουσείου. Θα πρέπει κανείς να πάει 3 και 4 φορές και να μείνει πολύ περισσότερες ώρες εκεί, για να πει πως το είδε καλά. Πάρτε μια γεύση!






10 comments:

  1. Φαντάζομαι σαν μικρά παιδάκια θα κάνατε,αντικρύζοντας όλα αυτά τα ζωάκια,μεσα στο φυσικό τους περιβάλλον.Κάτι πρωτόγνωρο για τα δικά μας δεδομένα...

    ReplyDelete
  2. Πολύ ενδιαφέρον αν και εκ πρώτης όψης σίγουρα όχι στις πρώτες επιλογές ενός επισκέπτη μιας πόλης.
    Σίγουρα για τα παιδιά (γιατί όχι και για τους μεγάλους) η καλύτερη εγκυκλοπαίδεια για ζώα!

    Τα λυκάκια που παίζουν υπό το βλέμμα της μαμάς :)))))

    Καλημέρα!


    υγ.Πώς μπορούσε να τα μυρίσει και ν' αγγίξει την γούνα τους κανείς; ή γράφτηκε μεταφορικά ;

    ReplyDelete
  3. Πανόπτη, ήταν εκπληκτικά! Ένα πολύ μικρό μέρος του μουσείου ήταν αφιερωμένο στα ζώα και στο περιβάλλον που ζούσαν. Υπήρχαν δε, άπειρα "παιχνίδια" και εφαρμογές με τις οποίες μπορούσαν να ασχοληθούν τα παιδιά. Όταν πήγαμε, 1η Ιουλίου, υπήραν αμέτρητα σχολεία (!) που έκαναν περιήγηση σε όλο το μουσείο. Είναι αδύνατον να το δεις σε μια μέρα μόνο...

    Αστρια, η πρώτη εντύπση (εδώ) δεν είναι η ιδανική. Αν κοιτάξεις στις φωτό από Αμερική, θα δεις κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα στο μουσείο. Τα περισσότερα δεν μπορούσα να τα φωτογραφίσω γιατί δεν είχε νόημα. Είχαν τεράστιες αίθουσες αφιερωμένες στον ήχο, στο φως, τη θερμότητα, τους μαγνήτες, τον ηλεκτρομαγνβητισμό, τον ηλεκτρισμό που μπορούσες να τα δεις ή να τα νιώσεις. Όσο για τη μυρωδιά, όσο κι αν σου φανεί παράξενο (εμάς να δεις πόσο μας φάνηκε), πατώντας ένα κουμπί και μυρίζοντας σε μια θυρίδα που έμοιαζε με μικρό ηχείο, μύριζες πραγματικά τη μυρωδιά του ζώου!!! Δεν ξέρω πώς το έκαναν αυτό, αλλά τη μύριζες. Το ίδιο και με τη γούνα τους. Σε κάποια μπορούσες να βάλεις το χέρι σου και να αγγίξεις για να δεις πόσο απαλή ήταν...

    ReplyDelete
  4. Anonymous9:55 AM

    φαντάζομαι το πλήθος των φωτο σε αυτές τις 3-4 ώρες!!!

    ReplyDelete
  5. ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ είχε;;;;;

    τι ωραίο συναίσθημα αφήνουν αυτά τα μουσεία ! θα θυμάμαι πάντα το ...σοκ που ένοιωθα βγαίνοντας απο το μουσείο φυσικής ιστορίας της Βιέννης συνειδητοποιόντας την απίστευτη βιοπιοκιλότητα του πλανήτη.Σε βάζει στο σωστό μέτρο ...! να είσαι καλά να μας δείχνεις τέτοια.

    ReplyDelete
  6. Deli,πολύ ενδιαφέρον!Οι φωτογραφίες σου μας δίνουν μια εικόνα του μουσείου.Πρέπει να είναι πολύ όμορφα.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  7. Πρέπει να ήταν πολύ όμορφα! Στο Μόντρεαλ σε ένα κομμάτι της περιοχής του Ολυμπιακού σταδίου έχουν φτιάξει σε κλειστό χώρο όλα τα κλίματα του πλανήτη και την χλωρίδα και την πανίδα που ζούν σε αυτά. Είναι πολύ αστείο είσαι στο τροπικό, προχωράς ανοίγει η πόρτα και βρίσκεσαι στο πολικό! Μη μου ζητήσεις φωτογραφίες, είναι μια πονεμένη ιστορία, έχω πολύ λίγες από αυτό το ταξίδι γενικά!!!!

    ReplyDelete
  8. Anonymous5:59 AM

    simply beautifully captured shots....lovely!

    ReplyDelete
  9. Πιστεύω ότι ήταν μια πολύ επικοδομητική εμπειρία και για τους μικρούς και για τους μεγάλους! Πάντα τέτοια!!!

    ReplyDelete
  10. Βαγγέλη, έβγαλα αρκετές αλλά κάποια στιγμή, ήταν τόσο πολύ το υλικό και τόσο ενδιαφέροντα όσα έβλεπα που σταμάτησα. Άσε που από κάποια στιγμή, δεν είχε νόημα να φωτογραφίζεις. Είχε νόημα να πιάνεις, να ακούς, να νιώθεις, να αισθάνεσαι αυτά που έβλεπες!

    Ξωτικό! χαχα! Είχε πάρα πολλούς επισκέπτες, αλλά όχι εκθέματα! Χαχα! Ναι, τέτοια μουσεία αξίζουν όπου κι αν βρίσκονται!

    Ελένη ήταν πανέμορφα! Ευχαριστώ!

    Flyingstarts thanks!

    Δέσποινα για όλους ήταν πολύ ενδιαφέρον! Μερσί!

    ReplyDelete