Όσο δεν βρίσκω πασχαλίτσες, σαύρες θα φωτογραφίζω. Πάρ' το απόφαση! Όσο για τις γκρι (μπρρρρρρρρ) ξέρεις πόση ώρα καθόμουν (από μακριά φυσικά) και αναρωτιόμουν βλέποντάς τις αν είναι φίδι ή σαύρα; Άσε οι άτιμες πόσες ήταν. Μία νόμιζες, τρεις σου προέκυπταν! Και είδες τι κάνουν ε; No comments!
Deliiiii,τι κάνεις! Ξέρεις πόσο τις φοβάμαι;Δε βρήκες κάτι άλλο-πιστεύω να τις φωτογράφησες από απόσταση. Σαν φωτογραφίες,έχω να πω ότι είναι εκπληκτικές,αλλά να βρεις κάτι άλλο...χαχα Φιλιά!
Κική Καλημέρα Οι σαυρούλες που φωτογραφίζεις μόλις ξυπνησαν από την χειμερία νάρκη , ειδικά οι γκρίζες που είναι νυκτόβιες ,τα γνωστά μας μολυντήρια η λιμοντήρια,που τρώνε τις πεταλουδίτσες της νύχτας μόλις ξυπνησαν! και τις ενοχλείς!!!! Οι πράσινες εχουν ξυπνήσει ενωρίτερα!!! Φιλιά και πολές καλημέρες
καλά κούκλεεεεες ειδικά η τελευταία φιγούρα !!!!!!!!!!!!!! (ρε μπάς κι έχεις κάνει συμμαχία με κανένα ξωτικό και σου τις φέρνει σε τέτοιες πόζες ;;;; θα το απολύσωωωωωωω) φιλίιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
H γκρίζα πρέπει να είναι η Tarentola mauritanica, η άλλη μάλλον είναι η Ποδακρίς gaigeae, που είναι κοινή στην Ελληνική επικράτεια...Όπως και νά 'χει, είναι εντελώς ακίνδυνες και μάλιστα είναι πολύ ωφέλιμες...Τρώνε σχεδόν αποκλειστικά ζουζούνια,και μας κάνουν τη ζωή ευκολότερη...Άσε που τα Ελληνικά γκέκο, έχουν και φωνή: σαν γατάκια ακούγονται, αλλα μόνον αν τα πιάσεις και τα ζουλήξεις -ελαφρώς-, η ειδικότης μου ;Ρ
Μαρία αυτές είναι; Έχω την εντύπωση ότι οι καλοκαιρινές είναι πιο μπεζ, όχι τόσο γκρι. Αλλά ίσως είναι έτσι στην αρχή...Τι να πω...Αηδία είναι πάντως! Μπλιαχ! Χαχα!
Αστέρι, ψάχνω, αλά δεν βρίσκω! χαχα!
Ξωτικό γύρισες; Ωχ! χαχα!
Αρτανις, συμφωνείς με τη Μαρία. Εμένα μου φαίνονται λιιιιγο διαφορετικές από τα μολυντηράκια. Καλέ τις πιάνεις; Μπρ!
Κωνσταντίνε, εγώ νυχτερίδες; Πριτς! Τις σιχαίνομαι! Ναι! Έχω ενθουσιαστεί!
A, όλα κι όλα...Τα ζωντανά, πλην κατσαριδών, κροκοδείλων και καρχαριών (τα 3 Κ), τα πιάνω...Όσο για τα σαμαμίδια που τα λέμε, είναι μικρά γκέκο (κι αυτά έχουν φωνή)...Οι γκρι σαύρες των φωτό είναι γκέκο, και οι άλλες σκαρφαλώνουν κανονικά σε τοίχους, όπως και τα γκέκο...Αλλά είναι όλα ακίνδυνα...Στην γειτονιά μας στο Βόλο, τις είχε ξεπαστρέψει όλες -δυστυχώς- ο βλάκας ο γάτος μας...
Ωραία και ενδιαφέρουσα η τυπολογία της σαύρας αλλά στο Τζάντε τα λέμε "σαμαμίθια" και άμα σε κατουρήσουν γεμίζεις σπυριά. Θυμάμαι τη γιαγιά νε λέει ότι αυτό περνάει με μια συνταγή από λάσπη από φωλιά σφήκας και κάτι μαγικά λόγια σε σταυρωδρόμι με πανσέλινο. Άλλα δεν θυμάμαι, βρελιτε τα εσείς οι "μάγισσες των συνταγών". Πάντως τα σαμαμίθια φέρνουν και καλή τύχη στο σπίτι. Έχετε δει την ουρά της πράσινης σαύρας άμα της κοπεί? Για ώρες κουνιέται!!!
Αρτάνις κι εμάς τις κυνηγάνε οι γάτες μας. Τις κιαλάρουν καλα καλά από κάτω και έτσι και κάνουν το λάθος να κατέβουν λίγο, τελειώσανε! Μα κι εσύ βρε παιδί μου! Πώς τα πιάνεις έτσι όλα; Εγώ με τις σαύρες δεν το μπορώ. Άλλα ναι.
Χάρη, αυτό περί κατουρήματος μου το έλεγ πάντα και ο άντρας μου. Σαμαμίθια τα λέει κι αυτός, μολυντήρια εμείς στην Πάτρα. Και για την καλή τους τύχη ξέρω και για την κομμένη ουρά τους. ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ! Δεν μπορώ να το βλέπω!!!
Δεν πιστεύω όσο δεν βρίσκεις πασχαλίτσες να μας ανατριχιάζεις με σαύρες; Οι πρώτες δεν με πειράζουν οι γκρί όμως...μπλιαχχχ
ReplyDeleteΌσο δεν βρίσκω πασχαλίτσες, σαύρες θα φωτογραφίζω. Πάρ' το απόφαση! Όσο για τις γκρι (μπρρρρρρρρ) ξέρεις πόση ώρα καθόμουν (από μακριά φυσικά) και αναρωτιόμουν βλέποντάς τις αν είναι φίδι ή σαύρα; Άσε οι άτιμες πόσες ήταν. Μία νόμιζες, τρεις σου προέκυπταν! Και είδες τι κάνουν ε; No comments!
ReplyDeleteΚαλησπέρα Κική.. Θα μας τρελάνεις.
ReplyDeleteΠου τις βρήκες τοσες σαύρες..
Ωραίες είναιμ πάντως ειδικά η πρώτη η πράσινη..
Deliiiii,τι κάνεις!
ReplyDeleteΞέρεις πόσο τις φοβάμαι;Δε βρήκες κάτι άλλο-πιστεύω να τις φωτογράφησες από απόσταση.
Σαν φωτογραφίες,έχω να πω ότι είναι εκπληκτικές,αλλά να βρεις κάτι άλλο...χαχα
Φιλιά!
Κική Καλημέρα
ReplyDeleteΟι σαυρούλες που φωτογραφίζεις μόλις ξυπνησαν από την χειμερία νάρκη , ειδικά οι γκρίζες που είναι νυκτόβιες ,τα γνωστά μας μολυντήρια η λιμοντήρια,που τρώνε τις πεταλουδίτσες της νύχτας μόλις ξυπνησαν!
και τις ενοχλείς!!!!
Οι πράσινες εχουν ξυπνήσει ενωρίτερα!!!
Φιλιά και πολές καλημέρες
Απαπαπα δεν τις μπορώ, να ψάξεις να βρεις γρήγορα πασχαλίτσες χεχε
ReplyDeleteΦιλιά
Καλημέρα
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteκαλά κούκλεεεεες ειδικά η τελευταία φιγούρα !!!!!!!!!!!!!!
ReplyDelete(ρε μπάς κι έχεις κάνει συμμαχία με κανένα ξωτικό και σου τις φέρνει σε τέτοιες πόζες ;;;; θα το απολύσωωωωωωω)
φιλίιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
H γκρίζα πρέπει να είναι η Tarentola mauritanica, η άλλη μάλλον είναι η Ποδακρίς gaigeae, που είναι κοινή στην Ελληνική επικράτεια...Όπως και νά 'χει, είναι εντελώς ακίνδυνες και μάλιστα είναι πολύ ωφέλιμες...Τρώνε σχεδόν αποκλειστικά ζουζούνια,και μας κάνουν τη ζωή ευκολότερη...Άσε που τα Ελληνικά γκέκο, έχουν και φωνή: σαν γατάκια ακούγονται, αλλα μόνον αν τα πιάσεις και τα ζουλήξεις -ελαφρώς-, η ειδικότης μου ;Ρ
ReplyDeleteΑϊ, κούτσου κούτσου!!!
ReplyDeleteΒλέπω ενθουσιαστήκαμε με τα macro, και σε επόμενο να πιάσουμε και καμμιά μυρμηγκοφωλιά!
Επειδή όμως έχει και καλό zoom το μηχάνημα δοκίμασε και νηχτερίδες εν πτήσει! Και με macro από κοντά, έχουν πολύ ωραία δοντάκια!
Κώστα, έξω από το σπίτι μου!
ReplyDeleteΕλένη κι εμένα οι γκρι με τρομάζουν!
Μαρία αυτές είναι; Έχω την εντύπωση ότι οι καλοκαιρινές είναι πιο μπεζ, όχι τόσο γκρι. Αλλά ίσως είναι έτσι στην αρχή...Τι να πω...Αηδία είναι πάντως! Μπλιαχ! Χαχα!
Αστέρι, ψάχνω, αλά δεν βρίσκω! χαχα!
Ξωτικό γύρισες; Ωχ! χαχα!
Αρτανις, συμφωνείς με τη Μαρία. Εμένα μου φαίνονται λιιιιγο διαφορετικές από τα μολυντηράκια.
Καλέ τις πιάνεις; Μπρ!
Κωνσταντίνε, εγώ νυχτερίδες; Πριτς! Τις σιχαίνομαι! Ναι! Έχω ενθουσιαστεί!
A, όλα κι όλα...Τα ζωντανά, πλην κατσαριδών, κροκοδείλων και καρχαριών (τα 3 Κ), τα πιάνω...Όσο για τα σαμαμίδια που τα λέμε, είναι μικρά γκέκο (κι αυτά έχουν φωνή)...Οι γκρι σαύρες των φωτό είναι γκέκο, και οι άλλες σκαρφαλώνουν κανονικά σε τοίχους, όπως και τα γκέκο...Αλλά είναι όλα ακίνδυνα...Στην γειτονιά μας στο Βόλο, τις είχε ξεπαστρέψει όλες -δυστυχώς- ο βλάκας ο γάτος μας...
ReplyDeleteΩραία και ενδιαφέρουσα η τυπολογία της σαύρας αλλά στο Τζάντε τα λέμε "σαμαμίθια" και άμα σε κατουρήσουν γεμίζεις σπυριά. Θυμάμαι τη γιαγιά νε λέει ότι αυτό περνάει με μια συνταγή από λάσπη από φωλιά σφήκας και κάτι μαγικά λόγια σε σταυρωδρόμι με πανσέλινο. Άλλα δεν θυμάμαι, βρελιτε τα εσείς οι "μάγισσες των συνταγών". Πάντως τα σαμαμίθια φέρνουν και καλή τύχη στο σπίτι. Έχετε δει την ουρά της πράσινης σαύρας άμα της κοπεί? Για ώρες κουνιέται!!!
ReplyDeleteΑρτάνις κι εμάς τις κυνηγάνε οι γάτες μας. Τις κιαλάρουν καλα καλά από κάτω και έτσι και κάνουν το λάθος να κατέβουν λίγο, τελειώσανε! Μα κι εσύ βρε παιδί μου! Πώς τα πιάνεις έτσι όλα; Εγώ με τις σαύρες δεν το μπορώ. Άλλα ναι.
ReplyDeleteΧάρη, αυτό περί κατουρήματος μου το έλεγ πάντα και ο άντρας μου. Σαμαμίθια τα λέει κι αυτός, μολυντήρια εμείς στην Πάτρα. Και για την καλή τους τύχη ξέρω και για την κομμένη ουρά τους. ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ! Δεν μπορώ να το βλέπω!!!