Χρώμα

Λιμνιώνας

Από χτες καίει μεγάλη πυρκαγιά στο νησί μας. Την έβλεπα από το απόγευμα χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς που είναι. Σήμερα διαβάζω ότι καίγεται η Εξοχώρα, το Πόρτο Ρόξα, ο Λιμνιώνας. Τώρα βλέπω πάλι πυροσβεστικά αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το σπίτι μου. Διαβάζω ότι πανέμορφα δάση καταστράφηκαν, σπίτια κινδυνεύουν και τα όμαρφα μέρη που ξέραμε έγιναν στάχτη. Θλίβομαι και οργίζομαι μαζί, γιατί δεν καταλαβαίνω ποιο χέρι και με τι αντίτιμο είναι αυτό που βάζει φωτιά στη ζωή, στο μέλλον του τόπου και των παιδιών μας. Γιατί φυσικά, δεν πιστεύω ότι αυτές οι φωτιές μπαίνουν από έναν ασυνείδητο που πέταξε κατά λάθος το τσιγάρο του... Πόσες φορές πρέπει να καεί ετούτος ο τόπος; Πόση ξεραΐλα πρέπει να αφήσει πίσω του; Πόση μαυρίλα; Λύπη...και οργή....

24 Αυγούστου, Αγίου Διονυσίου

Γιορτάσαμε και φέτος με λαμπρότητα τον προστάτη μας Άγιο Διονύσιο. Ελάτε να σας πάω μια βόλτα στο νησί μας, τη μέρα της λιτανείας.

Καμάρι Σαντορίνη

Φηρά by night

Ζεστά Νερά-Νέα Καμένη-Σαντορίνη

Πόρτο Λιμνιώνας-Ζάκυνθος

Ηλιοβασίλεμα στην Οία

Η Οία, βρίσκεται στα βόρεια της Σαντορίνης, 11 χιλιόμετρα μακριά από τα Φηρά. Είναι διάσημη για το ηλιοβασίλεμά της. Παρόλο που χιλιομετρικά ήταν πιο κοντά σε σχέση με τα άλλα μέρη που πήγαμε, ήταν η πιο δύσκολη διαδρομή λόγω στροφών και υψόμετρου. Έτσι, το λεωφορείο χρειάστηκε κάπου 40 λεπτά γι' αυτά τα χιλιόμετρα.

Ενώ στα άλλα μέρη που πήγαμε (πάντα με το αστικό Κτελ) δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα στο πήγαινε-έλα από την άποψη του συνωστισμού (με μια μικρή εξαίρεση την επιστροφή από το Καμάρι), στην Οία, ήταν φανερό ότι κάποιος μπορεί να αντιμετωπίσει πρόβλημα. Τι πρόβλημα; Να φας πόρτα στο λεωφορείο από την πολυκοσμία. Χάσαμε το 1ο λεωφορείο, κοντά 3 ώρες πριν το ηλιοβασίλεμα, παρόλο που φτάσαμε την ώρα που έφευγε, επειδή ήταν τίγκα. Τίγκα ήταν και όταν φύγαμε με το επόμενο, και την ώρα που γυρίζαμε κατά τις 9.30. Στο γυρισμό ήμασταν τυχεροί, γιατί είχε καθυστερήσει να φύγει λόγω κόσμου. Δεν είναι τυχαίο, ότι τις ώρες αιχμής και προφανώς τους μήνες με τη μεγάλη τουριστική κίνηση, τα δρομολόγια πυκνώνουν. Τις μέρες που ήμασταν εμείς εκεί, τα δρομολόγια ήταν κάθε μισή ώρα και τις ώρες αιχμής κάθε τέταρτο.

Το μόνο που θα κάνετε εκεί, μου λέει η φίλη μου, είναι να δείτε το ηλιοβασίλεμα. Ο κόσμος όλος γι αυτό πηγαίνει. Όλα είναι πανάκριβα γιατί ζουν μόνο από αυτό. Μετά το ηλιοβασίλεμα, όλος ο κόσμος εξαφανίζεται. 2 καφέδες και 1 νερό εδώ και 5 χρόνια, 23 ευρώ, μου λέει μια άλλη φίλη, επειδή καθόμασταν να δούμε το ηλιοβασίλεμα σε καφέ! Αυτές τις πληροφορίες είχα για την Οία, συν όλες όσες μιλούσαν για την ομορφιά της και την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική της. Όλα είναι λευκά και γαλάζια, αλλά τώρα τελευταία, μου λέει ο Βαγγέλη,ς το έχουν καταστρατηγήσει. Πράγματι, σ' αυτό το μέρος είδαμ εκαι κτίσματα άλλου χρώματος. Η ομορφιά της δεν μειώθηκε όμως από αυτό. Πραγματικά πανέμορφη. 'Οσο για την ακρίβεια της; Δεν την ένιωσα ιδιαίτερα γιατί δεν καθίσαμε αρκετά. Ένας φραπέ, 2.80 ή 3.80, δεν θυμάμαι πια...

Πράγματι, ο κόσμος συγκεντρώνεται για το πιο διάσημο ηλιοβασίλεμα της Ελλάδας νομίζω. Όλα τα σοκάκια (και είναι πολλά), ήταν γεμάτα από όλες τις φυλές του κόσμου, από όλα τα μέρη της γης. Δίπλα μας, ένα ζευγάρι γάλλων, πίσω μας, κινεζούλες, γερμανοί, αμερικάνοι κλπ. Μέχρι και με ένα ζευγάρι από το Εκουαδόρ πιάσαμε κουβέντα! Εκτός από το διάσημο ηλιοβασίλεμα, βλέπεις και τους διάσημους γαλάζιους τρούλους των εκκλησιών της. Είναι αυτοί, που κοσμούν όλες τις κάρτες, όχι μόνο στη Σαντορίνη, αλλά και σε πολλά μέρη του πλανήτη! Καθόλου άδικα βέβαια!

Για να φτάσεις στο σημείο που θα δεις το ηλιοβασίλεμα, θέλει λίγο περπάτημα. Η Οία, δεν είναι σαν τα Φηρά, που με το που θα βγεις στη Μητρόπολη έχεις πιάτο από κάτω σου τη θάλασσα. Στην Οία, εκεί που σε αφήνει το λεωφορείο (και φαντάζομαι ότι παρκάρουν και άλλα οχήματα) θέλει να ψάξεις για να βρεις πού θα σταθείς.

Η ξεναγός στη Ηφαίστειο, μας είχε πει ότι το καλύτερο σημείο είναι πάνω στα ερείπια του Κάστρου. Νομίζετε ότι δεν το ξέρουν;

Πρώτα γέμισε εκεί ο τόπος και μετά τα σοκάκια. Ο λόγος που προτείνουν το κάστρο σαν καλύτερο σημείο οπτικής επαφής, είναι επειδή δεν υπάρχει εμπόδιο μπροστά σου καθώς κοιτάς, και έτσι, θα δεις τον ήλιο να βουτά στα μπλε νερά του Αιγαίου ανεμπόδιστα.

Εμένα όμως αυτό δεν με συγκινεί. Αν ήθελα να δω ηλιοβασίλεμα χωρίς εμπόδια, πήγαινα και στο Φάρο στο Κερί! Όταν κοιτούσα φωτογραφίες της Σαντορίνης πριν πάω, αυτές που ζήλευα ήταν αυτές που έδειχναν να βουτάει ο ήλιος, σκιαγραφόντας πίσω του ό,τι εμπόδιο υπήρχε και βάφοντάς το κόκκινο.

Μου αρέσουν επίσης οι φωτογραφίες στο δειλινό, που εικονίζουν άλλους ανθρώπους να φωτογραφίζουν ή να κοιτάζουν τη θέα.

Αυτές οι φωτογραφίες μου αρέσουν. Αυτό προσπάθησα να φωτογραφίσω κι εγώ, κι ενώ πολλοί αναζητούσαν ένα σημείο με "καθαρή" θέα, εγώ αντίθετα έμεινα πεισματικά, πίσω από εμπόδια. Κι όταν αποφάσισα να κινηθώ τα τελευταία λίγα λεπτά που βούταγε ο ήλιος, πάλι εμπόδια έψαξα να βρω και να τα φωτογραφίσω...

Μείναμε εκεί αρκετές ώρες, μέχρι να τον δούμε να βουτάει στα νερά και τελικά να χάνεται.
Νομίζω ότι άξιζε ο κόπος και οι ώρες αναμονής...

Οι ξένοι χειροκρότησαν με τη δύση του. Δεν είναι αστείο; Μου φάνηκε αστείο! Άξιζε ακόμα και η στιγμή, που έβλεπες χιλιάδες ανθρώπους να φεύγουν μαζικά! "Η Οία είναι μόνο για το ηλιοβασίλεμα. Όταν δύσει ο ήλιος, όλοι εξαφανίζονται. Δεν έχει βραδυνή ζωή"! Έτσι δεν είπαν οι φίλοι μου; Ε, αυτό κι έγινε!

Νομίζω ότι είναι λάθος τους που φεύγουν αμέσως. Δεν ξέρουν ότι στην Ελλάδα, τα γλυκύτερα και ζεστότερα χρώματα, τα παίρνει ο ουρανός μετά τη δύση! Έτσι δεν είναι;

Όπως και να ΄χει, η Οία αποκτάει ομορφιά, ακόμα και μετά τη δύση του ήλιου. Εύχομαι και ελπίζω, να την ξαναδώ σύντομα!