Tuesday, November 06, 2007

Φθορά

-Με βλέπεις; Κάποτε ήμουν καλοβαμμένη, περιποιημένη και έπλεα στα γαλάζια νερά. Τώρα δε με έχει κανείς πια ανάγκη. Με τράβηξαν εδώ στην άκρη,πάνω στα φύκια. Είμαι άχρηστη πια!
-Κι εγώ; Είμαι καλύτερη εγώ; Τρύπησα, σκούριασα και δε μου δίνει κανείς σημασία. Μέσα στο καρνάγιο φτιάχνουν ένα καινούριο ιστιοφόρο. Ποιος θα δώσει σημασία σε μας; Ούτε να μας επιδιορθώσουν δε θέλουν...
-Κι αυτή η προπέλα εδώ; Αυτή που κάποτε στριφογύριζε όλο νεύρο και νάζι...

-Αυτή η προπέλα...δε θα ξαναγυρίσει ΠΟΤΕ!

7 comments:

  1. Εχω μιά αδυναμία στα εγκαταλειμμένα πλοία, σκάφη, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέττες, βάρκες, σπίτια, τρακτέρ, φορτηγά... Γι'αυτό έχουμε και label "wreck" στο Panoramio!
    Σύντομα και στο Windscreen...
    Η 2η θα είναι πολύ ωραία ασπρόμαυρη.

    ReplyDelete
  2. κι όμως πίσω από αυτά κρύβονται δημιουργικές ιστορίες, όλα κάνουν τον κύκλο τους..

    καλημέρα:)

    ReplyDelete
  3. Oμορφες , αν και μια μελαγχολία στην προκαλούν.
    Φαντάζεσαι όμως να μπορούσαν να μιλήσουν?

    Πόσα θα είχαν να πουν άραγε!!

    ReplyDelete
  4. Anonymous12:32 PM

    Γλυκιά μελαγχολία, όταν η ψυχές των άψυχων αγγίζουν τις ψυχές των έμψυχων.......

    ReplyDelete
  5. Anonymous5:12 PM

    σαν γυναικες που αναπολουν τις στιγμες της λαμψης και της νιοτης τους!!!
    πολυ ωραιο...καλο απογευμα!

    ReplyDelete
  6. Ανθρωποι κι αντικείμενα
    υποκείμενα
    στον ίδιο νόμο.

    Γηραιές κυρίες
    μου θύμισαν οι βάρκες σου.
    Και κουβέντες στο σαλόνι
    δημόσιου γηροκομείου.

    ReplyDelete
  7. Κωνσταντίνε, γνωρίζομεν, γνωρίζομεν...:-)

    Dear Witch, ναι. Όλα κάνουν τον κύκλο τους.

    Tdjm, πολλά...πολλά...

    Ηλιογράφε-ποιητή, όμορφα που μας τα λες...

    Μάμα, αναπολούν παρεούλα.

    Άκουα, γηροκομείου κιόλας ε; :-)

    ReplyDelete