Χαρά

Δεν πίστευα ποτέ, ή μάλλον δεν είχα σκεφτεί ποτέ, πόση χαρά μπορεί να μου δώσει η ενασχόληση με τη φωτογρσαφία. Δεν περίμενα να με γεμίζει τόσο και δεν περίμενα ότι θα άρχιζα να βλέπω τα πράγματα γύρω μου, τόσο διαφορετικά. Τελικά, όταν αρχίζεις να ασχολείσαι λίγο πιο πολύ με τη φωτογραφία και δεν φωτογραφίζεις απλώς για να έχεις ένα ενθύμιο από ένα ταξίδι, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό.
Εκείνο που παρατηρώ στον εαυτό μου, είναι ότι προχωράω και βλέπω όλες τις εικόνες γύρω μου μέσα σε ένα πλαίσιο. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω λεπτομέρειες που πρώτα δεν παρατηρούσα. Βλέπω και εκτιμώ καλύτερα όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου και χαίρομαι σαν παιδί όταν τύχει να βγάλω μια φωτογραφία και μετά μέσα από το pc μου δω ότι την ώρα που τράβηξα πέρασε ένα πουλάκι!
Όταν αυτό συμβεί και δεύτερη φορά, η χαρά είναι ακόμα μεγαλύτερη!!!

Χαρά μεγάλη να τραβάς μέσα από το λεωφορείο και ενώ εστιάζεις τα σύννεφα, ανακαλύπτεις ότι ο στύλος της ΔΕΗ έπεσε ακριβώς στο κέντρο!

Χαρά όταν περιμένεις το κύμα να σκάσει με κίνδυνο να γίνει η μηχανή ... σαλαμούρα από το αλάτι...αλλά αυτό το κύμα σου κάνει τη χάρη τελικά!

Ακόμα μεγαλύτερη χαρά, όταν τραβάς ένα ουράνιο τόξο κι εκείνη τη στιγμή περάσει ένα καράβι από μέσα του...

Χαρά, όταν ο ήλιος σου κάνει τη χάρη να παίξει με τις αντανακλάσεις στα βρώμικα νερά που απέμειναν πάνω στο δρόμο από τη χτεσινοβραδυνή βροχή.

Χαρά, όταν μπορείς να τραβηξεις ένα κατακόκκινο γεράνι από κοντά μέσα στο χειμώνα...

Πολλές χαρές και άλλες τόσες. Και όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον αυτό το χόμπυ. Χαίρομαι επίσης, γιατί γνώρισα πολλούς όλο αυτό το διάστημα που ασχολείστε με το ίδιο χόμπυ, με την ίδια τρέλα με μένα. Άλλοι πιο έμπειροι, άλλο στο ξεκίνημά τους, όλοι όμως με την ίδια όρεξη για δημιουργία και αγάπη για το φακό.
Χαίρομαι...πολύ χαίρομαι...