Ήλιε ήλιε είσαι εδώ;

Βγαίνω μέσα από τα σύννεφα. Παίρνω φόρα και τρυπάω τα χειμωνιάτικα σύννεφα. Όχι! Δε θα μείνετε εδώ σήμερα. Σήμερα θα λάμψω. Θα ζεστάνω τον κόσμο όλο. Θα φωτίσω τις πιο κρυφές πτυχές του κάθε λόφου. Θα τρυπώσω στα ξάρτια μές στο λιμάνι.

Θα περάσω τα σύννεφα και θα βουτήξω στη γαλάζια θάλασσα. Θα τη βάψω χρυσή, πορτοκαλί, κόκκινη. Θα αφήσω να γλυστρήσει πάνω στις ακτίνες μου το ψαροκάικο που ξεκινάει τώρα απ' το λιμάνι. Οι ναύτες του θα τυφλώνονται από το φως μου. Θα τραβήξουν χαμηλά το καπέλο τους και θα σηκώσουν το χέρι τους για να μπορούν να δουν παραπέρα. Μα το άγγιγμά μου, θα είναι ευπρόσδεκτο τούτη τη μέρα του Νοεμβρίου.

Και μετά...Μετά, θα τρυπώσω από το παράθυρο του καραβιού που είναι έτοιμο να σαλπάρει γιατί κάποια με ψάχνει. Με βάζει από δω, με βάζει από κει και με βολεύει σε κάδρα που της αρέσουν πολύ. Της παίζω παιχνίδια και με κυνηγάει. Μα θα σταθώ. Θα σταθώ μόνο και μόνο για ένα της κλικ. Κι όλα αυτά...επειδή χαίρεται...