Αμάν! Άντρες! Όλο το απόγευμα του έλεγε να σταματήσουν για κούμαρα. Ούτε για μέλι σταματήσανε, ούτε για κούμαρα. Αμ η γκρίνια του εκείνη τη μέρα; Πού τη βάζεις; Φυσικά δεν ήθελε να πάμε ούτε στη μαμά στο χωριό. Γι’ αυτό γκρίνιαζε από το πρωί. Το ένα του ξίνιζε, το άλλο του βρώμαγε! Αχ...δεν την άκουσε τη μανούλα της όταν έπρεπε. Τώρα...τώρα...φάτον!
«Γιατί σταματήσαμε αγάπη μου; Για κούμαρα;»«Σταματήσαμε γιατί έχει σκάσει η φούσκα μου. Γι’ αυτό σταματήσαμε».
«Ε! Ευκαιρία να μου κόψεις κι ένα κλαδάκι κούμαρα! Να, να! Εκεί έχει κούμαρα. Να μου κόψεις ένα κλαδί. Όχι αυτό. Λίγο πιο κάτω. Όχι αυτό, δεν έχει πολλά επάνω. Να! βλέπω κι άλλα παρακάτω...Μα στραβός είσαι και δεν τα βλέπεις; Μα τι άχρηστοι που είσαστε εσείς οι άντρες! Αν δε σας λέμε εμείς τι να κάνετε, για τίποτα δεν είστε ικανοί! Προχώρα λίγο παρακάτω! Μα που πας; Όχι τόσο μακριά! Θα χαθείς!
«Μα που πήγε; Χάθηκε ο άχρηστος; Μα τι είναι αυτοί οι άντρες; Ανίκανοι για οτιδήποτε».................
"Είναι και βρεγμένα τα τζάμια του αυτοκινήτου! Πω πω θολούρααααα...τίποτα δε βλέπω"!
..............
«Μα που εξαφανίστηκε; Αρχίζω και ανησυχώ. Λείπει πάνω από 10 λεπτά. Είναι δυνατόν τόση ώρα να κάνει να αδειάσει η φούσκα του; Προστάτη έχει»;
............
«Τι αστεία είναι τώρα αυτά; Δεν περνάει και κανένα αμάξι σ’ αυτή την ερημιά! Ααααααα…να τον πάρω στο κινητό! Πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα»;
«Τηλεφωνησέεεεεεεε της...» αρχίζει και χτυπάει σε ήχους του Βασίλη Καρρά το κινητό δίπλα της.
«Α τον άχρηστο! Δεν το πήρε μαζί! Εμ όταν χρειάζονται τα ρημάδια, τότε τα ξεχνάς!
Να ρίξω μια ματιά τριγύρω»
...........
«Μόνο τις κορφές των δέντρων βλέπω μ’ αυτή την ομίχλη...και κοντεύει να σκοτεινιάσει. Θα βγω έξω από το αμάξι να σταματήσω κανένα αυτοκίνητο. Κάποιος θα με δει. Είναι και ανοιχτά τα φώτα…Έχει περάσει μισή ώρα! Τι θα κάνω;;; Δεν περνάει ψυχή!
Θα κορνάρω! Αυτό θα κάνω! Θα κορνάρω μήπως ακούσει την κόρνα και εμφανιστεί»!
Μπι μπιιιιιιιιιιιιιιιιιιπ!
.........
.........
Τι είναι αυτό που βλέπω! Να 'τος! Να 'τος!!!
«Λουκουμαδάκι μουυυυυυυ...μα που χάθηκες»;;;
Τι άχρηστος Θεέ μου! Έρχεται ΧΩΡΙΣ κούμαρα!!!
φωτό: Λούχα Ζάκυνθος
Ακολούθησε κρεββατομουρμούρα?...
ReplyDeleteΠεριπέτεια για κούμαρα, δίχως κούμαρα! Τελικά, τα πάντα είναι θέμα οπτικής! Όσο για τις φωτο, απλώς καταπληκτικές!
ReplyDeleteΛουκουμαδάκι???????
ReplyDeleteχαχαχαχαχαχαχα
ReplyDeleteKαλημέρα .....
Καλά δεν παιζόμαστε με τίποτα εμείς τα θυληκά....
χαχαχαχαχαχαχαχα
.........
Τι είναι αυτό που βλέπω! Να 'τος! Να 'τος!!!
«Λουκουμαδάκι μουυυυυυυ...μα που χάθηκες»;;;
Τι άχρηστος Θεέ μου! Έρχεται ΧΩΡΙΣ κούμαρα!!!
hahahahahahaha ypoklinomai sto megaleio sou!!!!!
ReplyDelete"έρχεται ΧΩΡΙΣ κούμαρα"!!!
ReplyDeleteμε στειλες ! ...
καλημέρα
υ.γ. πολύ ωραίες φώτο και σ αυτό το ποστ και στο προηγούμενο :)
Ε, δεν το είχα καταλάβει ότι θα ακολουθούσε συνέχεια του δράματος στην ομίχλη, άν και θα έπρεπε!
ReplyDeleteΗ οποία συνέχεια μου άρεσε πιό πολύ από το προηγούμενο, αυτό το "Λουκουμαδάκι μου" με έστειλε!
Τον "χαμένο"! Μισή ώρα και χωρίς κούμαρα; :-)))))
ReplyDeleteΠέννυ, δεν ξέρουμε. Ίσως στο μέλλον παίξει κι αυτό...
ReplyDeleteJimmarg, τα κούμαρα στην πορεία τα σκέφτηκα. Όποτε ανέβαινα στη Βολίμα, σταμάταγα, έκοβα ένα κλαρί, το έβαζα στε βάζο κι έτρωγα για μια βδομάδα μέχρι να ξανανέβω στα βουνά. Από κει τα θυμήθηκα.
Ευχαριστω.
Ελι...άτιμες γυναικες παιδί μου...
Tdjm, πάντως εγώ, μόνο λουκουμαδάκι δε θα έλεγα ποτέ τον καλό μου! Δε μου πάνε αυτές οι εκφράσεις! Χαχα! Άκου λουκουμαδάκι! (είναι στρουμπουλός, γι' αυτό).
Αγγελική...ωωωω...τιμή μου!
Νατάσσα, σμακ σμακ. Ευχαριστώ.
Κωνσταντίνε; Εσύ; Δεν το είχες καταλάβει; Τι έγινε; Χάσαμε επαφή;
Δέσποινα, ΧΩΡΙΣ! Χωρίς! τστστσ!
Το αστείο της υπόθεσης: που να 'ξερε ο άνθρωπος που φωτογράφισα κάπου στη διαδρομή Καλάβρυτα-Διακοφτό, ότι θα έστηνα ολόκληρη ιστορία επάνω του. Φυσικά, είναι άγνωστος. Προσπάθησα να τραβήξω τον αδερφό μου μέσα στην ομίχλη (χωρίς να το ξέρει) αλλά περπατούσε πολύ γρήγορα και δεν μου "καθόταν" στο πλάνο. Έτσι, την πλήρωσε ο χριστιανός που μάλλον προς νερού του είχε πάει...
επιτέλους μου λύθηκαν οι απορίες:
ReplyDeleteα. βρήκε κούμαρα?
β. τι τα΄θελε τα κούμαρα?
κι όχι τίποτα άλλο, νόμιζα πως ήταν για λικέρ;-)
Μαγισσούλι...
ReplyDeleteΚούμαρα...δεν...
Να τα φάει τα ήθελε τα κούμαρα η μανδάμ!
Για όποιον δεν έχει δει κούμαρα (μια και φυτρώνουν σε ορεινά μέρη το καταχείμωνο, για ρίξτε ένα βλέφαρο εδώ !
Μια βόλτα στην ομίχλη έχει πάντα ένα μυστήριο, μια ατμόσφαιρα, έστω κι αν τελικά χαθείς...
ReplyDeleteΚι επειδή δεν είχα ιδέα τι είναι τα κούμαρα (καλός άχρηστος κι εγώ), ευτυχώς με κατατόπισες με το link σου!
Ε όχι βρε Νικολάκη και άχρηστος επειδή δεν ξέρεις τα κούμαρα! Που να τα ξέρεις άλλωστε αν δεν τα έχεις φάει ή αν δεν στα έχουν δείξει;
ReplyDelete;-)
katapliktika kai ta duo post sou.mpravo!koumara,
ReplyDeletemiazoun me litschi alla mallon kamia sxesi.filia
ααα, τέλεια, καλά λεω για λικέρ..
ReplyDeleteΛούνα, μοιάζουν λίγο γευστικά (λέει και η Νέλλη που έχει δοκιμάσει καια πό τα δύο). Ευχαριστώ!
ReplyDeleteΜάγισσα, να μη σου πω ότι μου μπήκε ιδέα για βόλτα στα βουνά για να μαζέψω και να κάνω γλυκό του κουταλιού ή λικέρ...
Το καλύτερο θα ήταν να φύγει και να τον αφήσει πίσω, να τα βγάλει πέρα μόνος του!
ReplyDeleteJuanitaaaaa! χαχαχαχα!
ReplyDeleteΧιχι!!Πολυ καλό!Καλό βράδυ Κική!
ReplyDeleteCrazytourists, καλημέρα! Ευχαριστώ!
ReplyDelete