Εύχομαι να έχουμε όλοι υγεία και ευτυχία αλλά και ταξιδάκια που σε όλους αρέσουν, ευκαιρίες για εικόνες και φωτογραφίσεις, ιδέες για μαγειρικές, για μπλογκοσυναντήσεις, για νέες φιλίες -έστω διαδυκτιακές- και πολλά-πολλά άλλα καλά.
Χαίρομαι που σ' αυτό το χρονο που πέρασε γνώρισα πολλούς μέσα από αυτό το μπλογκ, πολλά αξιόλογα άτομα. Άλλους από κοντά, άλλους μέσω mails, άλλους μόνο μέσα από τα σχόλια.
Δεν πιστεύω ότι το ίντερνετ και το κομπιούτερ αποξενώνουν τον άνθρωπο οταν χρησιμοποιούνται σοφά. Ίσα-ίσα. Απόδειξη, όλοι εμείς που γνωριστήκαμε ακόμα και από κοντά. 
Εύχομαι λοιπόν χρόνια πολλά σε όλους εμάς και καλή χρονιά στις φίλες μου τις μη διαδυκτιακές, στην Ασπασία, την Τασία, την Ολυμπία (στο σπίτι της οποίας τραβήχτηκαν και οι γεμάτες θαλπωρή φωτό που βλέπετε), στη Σοφία που είναι στη Βοστώνη και θα πάω το καλοκαίρι, στη Νέλλη, στη Τζέλλα και την Άννα, αλλά και σε όλους τους διαδυκτιακούς μου φίλους (μπλόγκερς και μη) που επισκέπτομαι και με επισκέπτονται. Δε θα σας αναφέρω γιατί είσαστε πολλοί πια και θα ξεχάσω κάποιον.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Σήμερα κάναμε μια εκδρομούλα στα Καλάβρυτα και στο χιονοδρομικό. Πιο πολύ κόσμο δε νομίζω ότι έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Πέρυσι είχε λιγότερο κόσμο, λιγότερο χιόνι και μικρότερη θερμοκρασία. Φέτος, ο κόσμος ήταν τετραπλάσιος, δεν έκανε τόσο κρύο (6 στο χιονοδρομικό) και είχε πάρα πολύ χιόνι. Ο κόσμος ήταν τόσος πολύς, που μέσα στα Καλάβρυτα στάθηκε αδύνατον να φάμε. Φάγαμε πολύ πιο κάτω, μια χαρά όμως. 
Ψωνίσαμε μέλι, τραχανά (μπλιαχ), ροδοζάχαρη (γλυκό τριαντάφυλλο) και τυρί ντόπιο.
Στο χιονοδρομικό περιμέναμε μισή ώρα στην ουρά για να πιούμε ένα καπουτσίνο, που θα μας ερχόταν πιο φτηνός αν τον φέρναμε από τη Βραζιλία μόνοι μας.
Παρόλα αυτά και παρόλη την πολυκοσμία, περάσαμε πολύ όμορφα. Κάναμε μια βόλτα και στο Βραχνί, ένα χωριό πριν τα Καλάβρυτα, αλλά γι' αυτό θα σας πω άλλη φορά...
Το πρόγραμμα συνήθως έχει χαζολόγημα στα μαγαζιά (χωρίς απαραίτητα να ψωνίσουμε), καφεδάκι στον πεζόδρομο της Ραδινού (αν δεν έχετε πιεί φρέντο στο Ναβόνα, τότε δεν έχετε πιεί φρέντο πουθενά) και τέτοια απλά πράγματα. Τέλος, πάντα ψωνίζω πράγματα που δε βρίσκω στη Ζάκυνθο ή που είναι τόσο ακριβά στη Ζάκυνθο, ώστε συμφέρει να έρθεις μέχρι την Πάτρα να τα πάρεις. Η Ζάκυνθος είναι πολύ ακριβή - αν δεν το ξέρετε- (όπως όλα τα τουριστικά νησιά). Ακρίβεια στα πάντα. Από τα νοίκια μέχρι το μανάβη-χρυσορυχείο. Φαίνεται ότι οι καταστηματάρχες στη Ζάκυνθο δεν έχουν καταλάβει ή δεν έχουν πάει ποτέ Σάββατο πρωί στο λιμάνι την ώρα που φεύγει το καράβι για να δουν πόσοι κάτοικοι φεύγουν και γυρίζουν το απόγευμα, έχοντας κάνει τη βόλτα τους και τα ψώνια τους πάμφθηνα στην Πάτρα. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί επιμένουν σε τόση μεγάλη ακρίβεια σε όλα τα είδη. Η Πάτρα είναι μια από τις πιο φτηνές πόλεις στην Ελλάδα (δεν το λέω εγώ, έρευνες το λένε).
Αυτές τις μέρες η Πάτρα είναι στολισμένη γιορτινά. Στην πλατεία Γεωργίου, έχει στηθεί μια πολύ όμορφη φάτνη και τα παρτέρια ολόγυρα είναι γεμάτα με κόκκινα κυκλάμινα και αλεξανδρινά.
Η ανταπόκριση θα συνεχιστεί...
...καταλήγει να είναι μες στη μαυρίλα.
Από εκείνες, που όλα δείχνουν να είναι μαύρα...
Ενώ στην πραγματικότητα είναι ροζ και πορτοκαλί (ή το αντίθετο)
Από κείνες τις μέρες, που λες πως δε θα τελειώσουν ποτέ. Πως δε θα φτάσει ποτέ το βράδυ για να βρεθείς στη θαλπωρή του σπιτιού σου.
Από κείνες τις μέρες που λες ότι δε θα λυθούν ποτέ τα προβληματά σου, που θες να κλαψεις, που θες να βουλιάξεις σε έναν καναπέ και να αφήσεις τα δάκρυά σου να ξεχυθούν και μαζί τους να φύγουν και όλες οι έννοιες, που ξεχνάς ότι κάπου στο βάθος υπάρχει φως...
ή φυσικό....
Είναι πάντα εκεί για να μας φωτίσει τις σκέψεις μας. Ένας ώμος δεκτικός, δύο φιλικά αυτιά, ένα φως που λαμπυρίζει ...
χάνει όλη της τη μαγεία σαν φωτιστεί με φλας...Κι όμως! Είναι ακριβώς το ίδιο τοπίο, τραβηγμένο από το ιδιο σημείο!
Έτσι είναι οι ζωές μας. Μαύρο-άσπρο, φως-σκοτάδι μέσα από μια μηχανή που κάποια στιγμή ξεμένει από μπαταρία και θέλουμε λιγάκι χρόνο. Εύχομαι τις μέρες που έρχονται να βρείτε χρόνο να γεμίσετε τις μπαταρίες σας. Όλοι το χρειαζόμαστε...
