Είναι περίεργο μερικές φορές, η κουβέντα με ένα φίλο/η, πόσα συναισθήματα μπορεί να σου προκαλέσει. Πόσα συναισθήματα μπορείς να νιώσεις μέσα σε λίγες ώρες κουβέντας; Χαρά, λύπη, απόγνωση, ντροπή, αδικία, περηφάνια, στενοχώρια, ελπίδα, φόβο....
Πολλά και άλλα τόσα. Σαν του χρώματα της ανατολής κι αυτά. Από το βαθύ σκοτάδι μέχρι να ξημερώσει μια γαλάζια μέρα,
από το τεχνητό φως της κουζίνας μέχρι το φυσικό φως μιας φυλακισμένης ανατολής...χίλια χρώματα...χίλια συναισθήματα...
χρωματα και συναισθηματα...
ReplyDeleteκαθε συναισθημα εχει και το χρωμα του...κοκκινο για το παθος, κιτρινο για το μισος, πρασινο για την ελπιδα, λευκο για την αγνοτητα κλπ...κλπ
καλημερα!
Πολύ μου αρέσουν οι συνδυασμοί κειμένου - φωτό, και αυτός εδώ είναι πολύ καλός...
ReplyDeleteΜαμα, έτσι είναι!
ReplyDeleteΚωσταντίνε, το ξέρω ότι σου αρέσουν τα κείμενα! Σ' ευχαριστώ! :-)
'ετσι είναι..
ReplyDeleteσας ακούω πιο sentimentale τελευταία ή μου φαίνεται;)
Συμφωνώ με τον Κωνσταντίνο. Παίρνει άλλη υπόσταση η κάθε φωτό. Δημιουργείς πράγματα ή μάλλον οδηγείς τη φαντασία μας εκεί που εσύ θέλεις. Είναι ένα πρώτο βήμα Τέχνης του Λόγου. Όπως θα έχεις αντιληφθεί, με θέλγει πολύ αυτό το είδος.
ReplyDeleteΕπειδή αρέσει -ως αντιλαμβάνομαι- σε πολλούς, συνέχισε έτσι.
Υ.Γ. Άλλωστε, και στην καθημερινότητά μας, αυτό δεν κάνουμε; Προσλαμβάνουμε εικόνες και τις επεξεργαζόμαστε λογικά. Ή, πιο λαϊκά "βλέπω και σχολιάζω (=κουτσομπολεύω)"!!! Χα, χα!!!
Καμιά φορά είναι κουβέντες που πρέπει να έχεις τη δύναμη να τις ακούσεις. Σαν τα χρώματα της φύσης που δημιουργούν εκρήξεις μέσα σου και κάνουν το κεφάλι σου να πονάει και τη μύτη σου να τρέχει.
ReplyDeleteMMMALISTA... OREA PLOKI! SAN ARXI MITHISTORIMATOS ... ADE KALI SINEXIA!
ReplyDeleteΠόσα; Δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες...
ReplyDeleteΕίναι ωραίο να αισθάνεσαι! Για την ακρίβεια είναι τέλειο! :)
΄Ετσι ακριβώς
ReplyDeleteΠαλέτα χρωμάτων και
Παλέτα συσνισθημάτων...
Από το μαύρο και το πιο σκούρο ως το πιο ανοιχτό
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Witch, ίσως περνάει πιο έντονα από τα ποστ μου αυτές τις μέρες :-) (δλδ ναί, ειμαι).
ReplyDeleteΠαναγιώτη μου, δεν έχουν όλοι εύκολα τα λόγια. Δε μου βγαίνουν πάντα. Προτιμώ να δείχνω φωτό και να αφήνω τη φαντασία του καθενός να πηγαίνει εκεί που θέλει και φαντάζεται, παρά να τον καθοδηγώ. Μερικές φορές όμως, οι εικόνες μου βγάζουν εύκολα λέξεις και τότε γράφω...
Nature, θέλουν πολλή δύναμη μερικές συζητήσεις, ειδικά αν ο άλλος νομίζει ότι δεν τον καταλαβαίνεις!! Έτσι κι αυτές, σου αφήνουν ένα κεφάλι που πονάει και μια μύτη που τρέχει... :-))
Γιάννη...χμμμ...δε θα το 'λεγα...
Σερένιτυ, αλίμονο σε αυτούς που δεν αισθάνονται!
Γλαρένια μου, την καλησπέρα μου!
Kαλό βράδυ!
ReplyDelete:)
It takes two, όταν συζητάς. Και προσπάθεια και από τους δύο συνομιλητές για να είναι γόνιμη η κουβέντα. Το φινάλε δεν πρέπει να είναι μια τρεχούμενη μύτη. Στην περίπτωση αυτή, κάποιος δεν έχει ακούσει τι προσπαθείς να του πεις..
ReplyDeleteμ αρεσε ...
ReplyDeleteTassoula, την καλησπέρα μου!
ReplyDeleteΠέννυ, το θέμα της συζήτησης ήταν που προκάλεσε "υγρασία" πιο πολύ παρά η μη κατανόηση...:-)
Νατασσούλι...:-)))
η κουβέντα με έναν πραγματικό φίλο είναι φάρμακο ψυχής.............όπως και τα υπέροχα χρώματα της φύσης
ReplyDeleteΈτσι είναι Ηλιογράφε...
ReplyDeleteη τρίτη ειναι τέλεια!
ReplyDelete