Μαγεία!

-Τρέξε! Τρέξε στο μπαλκόνι να δεις!
-Ω! Ένα ουράνιο τόξο!
-Δεν είναι ένα! Κοίτα προσεχτικά! Είναι δύο. Τα βλέπεις;
-Ναι! Μα τι όμορφα!

-Παρατηρείς κάτι; Κοίτα τα χρώματα! Όταν είναι δύο, τα χρώματα του ενός είναι σε αντίθετη διάταξη από το άλλο!

-Αχ τι όμορφα που είναι! Είναι το πιο μεγάλο ουράνιο τόξο που έχω δει!

-Μακάρι να μπορούσα να το φωτογραφίσω ολόκληρο...

-Κοίτα! Είναι πάνω από το σπίτι! Λίγα βήματα πιο κάτω! Πάμε να το πιάσουμε;
-Αχ χαρά μου! Το ουράνιο τόξο είναι μαγικό! Όσο πιο πολύ το πλησιάζεις, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται!

-Ακόμα κι αν πάμε εκεί, πριν προλάβουμε να το πλησιάσουμε θα έχει εξαφανιστεί. Λίγο κρατάει η μαγεία του!

-Κοίτα το πλοίο που πλησιάζει! Μπορούν άραγε να το δουν όσοι είναι επάνω;
-Όχι! Δε μπορούν! Βλέπεις, το ουράνιο τόξο βγαίνει όταν βρέχει, απέναντι από όπου είναι ο ήλιος. Αυτοί έχουν τον ήλιο μπροστά! Δεν το βλέπουν!

-Και θα περάσουν από μέσα του και δε θα το ξέρουν καν;

-Ναι! Θα περάσουν και δε θα καταλάβουν τίποτα.
-Και μετά...;

-Μετά θα αναρωτιούνται, γιατί γέμισαν κίτρινα και πορτοκαλί και πράσινα χνούδια. Θα ξεσκονίζει ο ένας τον άλλον από απαλά ιριδίζοντα χρώματα....

-Δεν είναι σκέτη μαγεία;