Ονειρομαγειρέματα, ξέρω ότι είναι επιλογή σου το μαύρο φόντο για κάποιο λόγο, αλλά νομίζω ότι θα αναδείκνυε καλύτερα τις φωτό σου κάποιο φωτεινότερο, ιδίως εκείνες που είναι βραδινές, εσύ ξέρεις...
Μάμα, όπως και να ΄χει, δυστυχώς σε θάνατο καταλήγει.
Κωνσταντίνε, μακριά, μακριά!
None, για τη φύση ή για μας;
Πράσινο λαχανάκι μου, ούτε εμένα.
Μαγισσούλα, έτσι είναι, μονο που εδώ δεν το επέλεξε η φύση αλλά κάποιο χέρι.
Μπέτυ, όταν ξεκίνησα το μπλογκ ήταν ροζ. Δε μου άρεσε μετα, και δοκίμασα σε λευκό και μαύρο. Στο λευκό κάνουν ωραιο κοντράστ οι σκούρες ενώ στο μαύρο οι ανοιχτόχρωμες. Σκέφτηκα ότι πιο πιθανο είναι να βάζω ανοιχτόχρωμες παρά σκούρες και έτσι κατέλληξα στο μαύρο...
Άμο, ναι, και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία! Μου αρέσει που έχει πράσινο από κάτω!
Γροθιά στο στομάχι που δεν έχει πάψει να σφίγγεται όταν συνειδητοποιεί κανείς το μέγεθος της ζημιάς και των παράπλευρων απωλειών που παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας..
μονο που αυτος δεν ειναι θανατος απο φυσικα αιτια...αλλα δολοφονια : (
ReplyDeleteΩχ, Παναγία μου... Τί τίτλος είναι τούτος... Μακριά από μάς!
ReplyDeleteΜακριά, αλλά και τόσο κοντά. Καλύτερα να συνηθίζουμε...
ReplyDeleteΑυτή η αντίθεση δε μου αρέσει... είτε έχει να κάνει με τη φύση είτε γενικα :(
ReplyDeleteο κύκλος της φύσης..
ReplyDeleteΟνειρομαγειρέματα, ξέρω ότι είναι επιλογή σου το μαύρο φόντο για κάποιο λόγο, αλλά νομίζω ότι θα αναδείκνυε καλύτερα τις φωτό σου κάποιο φωτεινότερο, ιδίως εκείνες που είναι βραδινές, εσύ ξέρεις...
ReplyDeleteΗ πρασινάδα κάτω από τα καμμένα, δείχνει ότι πάντα υπάρχει μια ελπίδα.
ReplyDeleteΈτσι δε μοιάζει;
Μάμα, όπως και να ΄χει, δυστυχώς σε θάνατο καταλήγει.
ReplyDeleteΚωνσταντίνε, μακριά, μακριά!
None, για τη φύση ή για μας;
Πράσινο λαχανάκι μου, ούτε εμένα.
Μαγισσούλα, έτσι είναι, μονο που εδώ δεν το επέλεξε η φύση αλλά κάποιο χέρι.
Μπέτυ, όταν ξεκίνησα το μπλογκ ήταν ροζ. Δε μου άρεσε μετα, και δοκίμασα σε λευκό και μαύρο. Στο λευκό κάνουν ωραιο κοντράστ οι σκούρες ενώ στο μαύρο οι ανοιχτόχρωμες. Σκέφτηκα ότι πιο πιθανο είναι να βάζω ανοιχτόχρωμες παρά σκούρες και έτσι κατέλληξα στο μαύρο...
Άμο, ναι, και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία! Μου αρέσει που έχει πράσινο από κάτω!
H εικόνα χίλιες λέξεις..
ReplyDeleteΓροθιά στο στομάχι που δεν έχει πάψει να σφίγγεται όταν συνειδητοποιεί κανείς το μέγεθος της ζημιάς και των παράπλευρων απωλειών που παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας..
Κατερίνα μου η θέα ούτως ή άλλως δε σε αφήνει να το ξεχάσεις...
ReplyDeleteΠολύ ωραία η ιδέα των αντιθέσεων!
ReplyDeleteΘα συμφωνήσω με τη juanita! Ωραία ιδέα!
ReplyDeleteJuanita, Ηλιογράφε, καλημέρα! Ευχαριστώ!
ReplyDeleteΑποκωδικοποίηση....: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,....
ReplyDeleteΣχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.sipi.gr
Γεια.....