Ωραίες οι εναλλαγές σου. Μοιάζουν με την ψυχή μας. Πότε έτσι, πότε "στουπέτσι". Πότε του ύψους, πότε του βάθους. Και η λήψη σε τάση αναγωγική. Όπως πάντα, κατά συνέπειαν, πρωτεύεις. Άριστα, για να θυμηθούμε και το σχολείο... Τι θυμήθηκα τέτοια ώρα...
Το φθινόπωρο πότε θα έρθει; Πολύ ωραία η ιδέα σου! Δεν τις αντέχω τις λεύκες...Με ενοχλούν στα μάτια αυτά τα άσπρα τους που πετάνε! Θα διαλέξω λοιπόν τη χειμωνιάτικη και για τον επιπλέον λόγο ότι μου έλειψε ο χειμώνας!! Όχι άλλη ζέστηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!
Εννοώ την ανάταση σβέρκου/κεφαλιού/φακού προκειμένου να νετάρει (ο φακός) στις λεύκες και στον ουρανό, και την ψυχική ανάταση που εισπράττεται από την θέα του ουράνιου γαλάζιου!
Εννοώ επίσης την ανάταση της ποιότητος των φωτό τελευταίως, η οποία δεν συνδέεται απαραιτήτως με ανάταση σβέρκου/φακού, αλλά τυγχάνει ανατάσεως και στις οριζόντιες λήψεις, όπως στις ανατολές και στις δύσεις!
Ουάου! Ναί, κάπως έτσι περίμενα να είναι η απάντηση. Η αλήθεια είναι, ότι οταν αρχίζεις να φωτογραφίζεις για να φωτογραφίζεις και όχι για να έχεις αναμνήσεις από τις διακοπές, αρχίζεις και βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. "Καδράρεις" καλύτερα, επιλέγεις πιο καλά θέματα, παίζεις με το φακό και γίνεσαι και πιο επιλεκτικός στο τι θα ανεβάσεις. Οι φωτό π.κ. (προ κανον) με την Olympus γενικά ήταν φωτογραφίες από διακοπές αν εξαιρέσουμε το διάστημα από το Γενάρη και μετά που το είδα λίγο αλλιώς το πράμα. Οι μ.κ. (μετά κάνον) φωτό είναι όντως διαφορετικές και μάλλον αυτό αρχιζει και φαίνεται σιγά-σιγά. :-)
Πολύ μ'αρέσουν οι φωτογραφίες σου. Επισκέπτομαι το blog σου εδώ και πολύ λίγο καιρό, το βρήκα πλέοντας από link σε link ξεκινώντας απ΄το Βανάτο μετά τις διακοπές. Και οι λεύκες και η έκθεση με τα φορέματα και η ομίχλη και το Ρούντεσάιμ (σε ποια όχθη του Ρήνου είναι; στη γαλλική ή στη γερμανική; όποια κι απ΄τις δύο πάντως έχει φοβερά λευκά κρασιά). Συνέχισε, μας ανεβάζεις :-) Γιάννης
περναω απο εναν δρομο με λευκες συχνα κι αυτη την περιοδο τα φυλλα εχουν κιτρινισει και πεφτουν...γινονται χαλι στον δρομο κι οταν τ'ανασηκωνει ο αερας ειναι υπερθεαμα!
Ωραίες οι εναλλαγές σου. Μοιάζουν με την ψυχή μας. Πότε έτσι, πότε "στουπέτσι". Πότε του ύψους, πότε του βάθους. Και η λήψη σε τάση αναγωγική. Όπως πάντα, κατά συνέπειαν, πρωτεύεις. Άριστα, για να θυμηθούμε και το σχολείο... Τι θυμήθηκα τέτοια ώρα...
ReplyDeleteΤα λατρεύω τούτα τα δένδρα.
ReplyDeleteΛΕΥΚΑ!
Χειμώνα καλοκαίρι και κάθε μέρα του χρόνου, είναι στολίδι τη φύσης και χάρμα των οφθαλμών μας
Γλαρένιες αγκαλιές
Το αγαπημένο μου δέντρο είναι η λεύκα!Έχουν αυτά τα υπέροχα χνούδια και τον πιο τέλειο κορμό!Σαν πανύψηλες γυναίκες!
ReplyDeleteΩραία ιδέα!
ReplyDelete(Παρατηρώ μία ανάταση τελευταίως... Καλό αυτό...!)
Όμορφες, χειμώνα-καλοκαίρι.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα :)
Το ίδιο... αλλιώς!
ReplyDeleteτέλειο!
Π.Κ. Έτσι είναι. Μια εικόνα "έτσι κι αλλιώς" δείχνει πως είμαστε κι εμείς πολλές φορές...
ReplyDeleteΣχολείο είπες;;; Πιπέρι! Που το θυμήθηκες τώρα!!! :-)
Φ.Μ. Όμορφα και ενμτυπωσιακά δέντρα πράγματι. Το μόνο κακό είναι αυτά τα άτιμα τα φύλλα τους που πρέπει να τα σκουπίζω κάθε χρονο...
Nature, πανήψηλες και λυγερές!
Αγαπητέ Κωνσταντίνε τι εννοείτε;;; :-)))
Confused, καλή εβδομάδα, ευχαριστώ!
Μαρία, ευχαριστώ! Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Το φθινόπωρο πότε θα έρθει;
ReplyDeleteΠολύ ωραία η ιδέα σου!
Δεν τις αντέχω τις λεύκες...Με ενοχλούν στα μάτια αυτά τα άσπρα τους που πετάνε! Θα διαλέξω λοιπόν τη χειμωνιάτικη και για τον επιπλέον λόγο ότι μου έλειψε ο χειμώνας!!
Όχι άλλη ζέστηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!
CrazyTourist2
Αλλεργικούλα στο χνούδι της λεύκας;
ReplyDeleteΕγώ πάλι δε βιάζομαι να έρθει ο χειμώνας...Αδυναμίες...
Από τα αγαπημένα μου δέντρα!! Ωραίες φωτογραφίες!!!
ReplyDeleteΚαλώς το λαχανάκι. Ευχαριστώ!
ReplyDeleteΕννοώ την ανάταση σβέρκου/κεφαλιού/φακού προκειμένου να νετάρει (ο φακός) στις λεύκες και στον ουρανό, και την ψυχική ανάταση που εισπράττεται από την θέα του ουράνιου γαλάζιου!
ReplyDeleteΕννοώ επίσης την ανάταση της ποιότητος των φωτό τελευταίως, η οποία δεν συνδέεται απαραιτήτως με ανάταση σβέρκου/φακού, αλλά τυγχάνει ανατάσεως και στις οριζόντιες λήψεις, όπως στις ανατολές και στις δύσεις!
Ουάου! Ναί, κάπως έτσι περίμενα να είναι η απάντηση. Η αλήθεια είναι, ότι οταν αρχίζεις να φωτογραφίζεις για να φωτογραφίζεις και όχι για να έχεις αναμνήσεις από τις διακοπές, αρχίζεις και βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. "Καδράρεις" καλύτερα, επιλέγεις πιο καλά θέματα, παίζεις με το φακό και γίνεσαι και πιο επιλεκτικός στο τι θα ανεβάσεις.
ReplyDeleteΟι φωτό π.κ. (προ κανον) με την Olympus γενικά ήταν φωτογραφίες από διακοπές αν εξαιρέσουμε το διάστημα από το Γενάρη και μετά που το είδα λίγο αλλιώς το πράμα. Οι μ.κ. (μετά κάνον) φωτό είναι όντως διαφορετικές και μάλλον αυτό αρχιζει και φαίνεται σιγά-σιγά.
:-)
Λεύκες... τις λατρεύω... :)
ReplyDeleteΧαίρετε, ονειρομαγείρισσα!
όμορφες και οι δύο όψεις :)
ReplyDeleteΠολύ μ'αρέσουν οι φωτογραφίες σου. Επισκέπτομαι το blog σου εδώ και πολύ λίγο καιρό, το βρήκα πλέοντας από link σε link ξεκινώντας απ΄το Βανάτο μετά τις διακοπές. Και οι λεύκες και η έκθεση με τα φορέματα και η ομίχλη και το Ρούντεσάιμ (σε ποια όχθη του Ρήνου είναι; στη γαλλική ή στη γερμανική; όποια κι απ΄τις δύο πάντως έχει φοβερά λευκά κρασιά). Συνέχισε, μας ανεβάζεις :-)
ReplyDeleteΓιάννης
Σερένιτυ, αγαπημένο δέντρο πολλών απ' ό,τι βλέπω!
ReplyDeleteΜαγισσούλι μου σμακ!
Γιάννη! Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια! Το Ρουντεσάιμ είναι στη Γερμανία και φημίζεται για τα ωραία κρασιά του. Μετάνιωσα που δεν τα δοκίμασα.
εντυπωσιακό! καλή εβδομάδα ! :)
ReplyDeleteΠολύ καλό σαν ιδέα και σαν εκτέλεση!
ReplyDeleteπερναω απο εναν δρομο με λευκες συχνα κι αυτη την περιοδο τα φυλλα εχουν κιτρινισει και πεφτουν...γινονται χαλι στον δρομο κι οταν τ'ανασηκωνει ο αερας ειναι υπερθεαμα!
ReplyDeleteΝατασσούλι μου καλή εβδομάδα!
ReplyDeleteΗλιογράφε ευχαριστώ!
Μάμα, θα 'θελα να το δω αυτό!
πολύ ομορφο :)
ReplyDeleteΕυχαριστώ κουκίτσα!
ReplyDelete