Monday, October 22, 2007

Ξημερώνει

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007
Αγαπημένο μου ημερολόγιο...
Είναι η 3η μέρα στη σειρά που το σκυλί μας δε μας αφήνει να κοιμηθούμε. Μέρα είπα; Νύχτα! Νύχτα δε μας αφήνει να κοιμηθούμε! Δεν ξέρω τι το έχει πιάσει. Ξυπνάω. Λυσσάει. Δεν έχει νόημα πια να κοιμηθώ άλλο. Κάθε πρωί τα ίδια!
Βγαινω έξω 6.15 το πρωί. Αχάραγο ακόμα. Κάνω να τον μαλώσω κι εκείνος γυριζει ανάσκελα για χάδια. "Να σου δώσω μία, να σου πω εγώ που θες και χάδια" τον βρίζω...
Από τη μία τσαντίζομαι που έχασα τον ύπνο μου, από την άλλη όμως...
Μια σκέψη τριγυρίζει βδομάδες τώρα το μυαλό μου. Να πάρω το αυτοκίνητο και να κάνω μια μεγάλη βόλτα. Να προλάβω την ανατολή στη Μπόχαλη, στο Ψήλωμα, στο Κρυονέρι.
Ο καφές μπορεί να περιμένει για αργότερα.
Πλένομαι, ντύνομαι, παίρνω μαζί το τρίποδο, έξτρα μπαταρίες, βάζω μπρος και φεύγω.
Πόσο ωραία είναι να οδηγείς ξημέρωμα στη Ζάκυνθο...Ερημιά, ησυχία, Είναι ακόμα σκοτάδι. Χρειάζομαι ακόμα φώτα για να οδηγήσω. Τι ησυχία! Σε 2 λεπτά είμαι στη Μπόχαλη.
Στήνω το τριποδάκι σε ένα μουράγιο ενώ μέσα μου εύχομαι να μην περάσει κανένας γνωστός! Ε μα τον άγιο, έτσι και με δει γνωστός τέτοια ώρα μόνη στη Μπόχαλη να φωτογραφίζω, θα λέει πως ελάλησα.
Κάθομαι και χαζεύω όλα τα χρώματα τ' ουρανού. Πόση ομορφιά έχει αυτή η ώρα...Όταν η νύχτα παραδίδει τη σκυτάλη σε μια καινούρια μέρα... Τι θα φέρει άραγε; Ποιος ξέρει; Σε λίγο, τα καράβια στο λιμάνι δε θα έχουν ανάγκη πια τα φώτα τους για να τα προσέξεις. Θα στέκουν εκεί, μεγάλα έτοιμα για τα δρομολόγια της ημέρας.
Άρχισε να φαίνεται η μέρα πια. Να και το καραβάκι που είναι αραγμένο στα ανοιχτά. Μα τι είναι αυτό δίπλα του; Ααα...το προσπερνάει μια βαρκούλα.
Ροδίζει σιγά-σιγά. Μα ήλιος τίποτα. Έχει σκοπό να βγει σήμερα ή θα τεμπελιάσει; Α...δε μ' αρέσει αυτό. Μα που είναι; Δε μ΄αρέσει που με στήνει στο ραντεβού. Το ημερολόγιο έγραφε "ανατολή ηλίου 7.15" και είναι κιόλας 7.30. Που είναι τη;
Αμ δε θα κάτσω να σε περιμένω εδώ πάνω. Πάω να σε προλάβω αλλού...
Σταματάω στο Ψήλωμα. Πόσα χρόνια περιμένω να φωτογραφίσω αυτά τα δύο δέντρα; Ποτέ δε μπορούσα από την πολλή κίνηση. Ακόμα και τώρα, που καλά-καλά δεν έχει ξημερώσει, έχει κίνηση. Εγώ όμως, επιτέλους τα φωτογραφίζω!
Κατεβαίνω στη χώρα και βγάζω μερικές φωτογραφίες στους φανοστάτες που είναι ακόμα αναμένοι...
Ξαναβάζω μπρος και πάω στο Κρυονέρι. Μα που είναι ο ήλιος βρε γμτ; Μπας και αποφάσισε να μη βγει σήμερα; Μπας και αποφάσισε ότι τα σύννεφα παραείναι γκρι για να τα διαπεράσει; Αυτό όμως που βλέπω; Τι είναι; Για να βάφεται ροζ το συννεφάκι, σημαίνει πως καπου τώρα θα σκάσει μύτη. Ας κάνω λίγη υπομονή ακόμα...


Συνεχίζεται...

25 comments:

  1. Είναι 12:50 και λεω ας ρίξω μια τελευταία ματιά στο RSS για καμιά καινούρια ανάρτηση πριν ξαπλώσω και βλέπω: "ΟΝΕΙΡΟΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΜΕ ΘΕΑ - Ξημερώνει". Λέω μέσα μου πάει ελάλησε ή μέθυσε με τα τρουφάκια!Ξημερώνει στις μια το πρωι? Ας δω τουλάχιστον πως το αιτιολογεί...Και τελικά ξημέρωνε όντως!Πριν 10 μέρες!

    Πέρα από την πλάκα, η ανάρτηση είναι υπέροχη, φωτογραφίες και κείμενο!Πως το είπες και συ:"Αυτός ο γκρί μπαμπακερός ουρανός μέσα σε πορτοκαλί φόντο" αρχικά και γαλάζιο αργότερα ήταν μαγευτικός!

    Αντε καλημέρα και καλή εβδομάδα!
    CrazyTourist1

    ReplyDelete
  2. Υπέροχα χρωματισμένες οι λέξεις σου…
    καλημέρα.

    ReplyDelete
  3. Ωραίες βόλτες, ωραίες φωτογραφίες!

    ReplyDelete
  4. Παίζοντας με την ανατολή..
    Πολύ ωραίες φωτό...

    ReplyDelete
  5. Τρελοτουρίσταααα!!!! χαχαχαχα! Ελάλησα μία τη νύχτα! Χαχα! Ευχαριστώ! Μέρες πάλευα να το βάλω αλλά δεν προλάβαινα να γράψω το κείμενο...

    Λόλα, the blue, elie, tdjm σας ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  6. Anonymous11:49 AM

    Από τα καλύτερα πόστ! ατμοσφαιρικό, μαγευτικό, ονειρικό!

    ReplyDelete
  7. Yperoxo!!! Sigxaritiria! Niw8w pleon les kai exw paei se afta ta meri:))))) (kai as min exei tixei na er8w pote zakun8o:)

    ReplyDelete
  8. Αψογο. Εννοώ και το κείμενο, όχι μόνο τις φωτό!

    Ακριβώς ο ορισμός του "Photoblog", δηλαδή πώς πρέπει να είναι ένα Photoblog.

    Αναμένουμε το επόμενο επεισόδιο!

    ReplyDelete
  9. Ηλιογράφε, Αγγελική... ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  10. Κωσταντίνε, ταυτόχρονα γράφαμε. Ευχαριστώ πολύ. Κι εσένα και όλους σας για την ενθάρρυνση για το γράψιμο. Βλέπω ότι αρέσει σε πολλούς έτσι, οπότε θα το κάνω που και που.
    Αυτό το ποστ πρέπει να αφιερωθεί σε σένα που δε βλέπεις ανατολές...;-)

    ReplyDelete
  11. Είδες που αρέσει σε όλους;Τώρα έχεις την ψήφο όλων μας. Επιδόσου, λοιπόν, στο άθλημα, φίλη!!!!

    ReplyDelete
  12. ΠΩ ΠΩ !!!! ένα από τα πιο όμορφα σου ποστ!

    ReplyDelete
  13. Anonymous5:08 PM

    βρε τον σκυλακο που γκρινιαζει...για καλο το κανει...δεν θα εβλεπες αυτο το μεγαλειο, δεν θα ενιωθες αυτα τα συναισθηματα, ουτε θα βλεπαμε εμεις αυτες τις ομορφες φωτογραφιες!

    ReplyDelete
  14. Π.Κ. ευχαριστώ για την παρότρυνση.

    Νατάσσα, ευχαριστώ! Καλή εβδομάδα.

    Μάμα, ναι! Τελικά του είπα και ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  15. Anonymous6:02 PM

    Άψογο!
    Εύγε!!!
    Περιμένουμε τη συνέχεια!

    ReplyDelete
  16. Ζηλεύω!! Για δύο λόγους! Πρώτον μου είναι αδύνατον να ξυπνήσω πρωί! Δεύτερον μου είναι αδύνατον να βγάλω τέτοιες φωτογραφίες (αιτία: βλέπε πιο πάνω!)! Τρίτον διότι μένω στην Αθήνα! Τέταρτον διότι δεν είμαι ούτε μέσα στο καραβάκι, αλλά ούτε και μέσα στη βαρκούλα (πέμπτον)!!
    Δύο λόγους είπα; Άστα!! Έχω ψιλολαλήσει μάλλον!

    CrazyTourist2

    ReplyDelete
  17. Έξοχο deli, έξοχο !!

    (κι άλλο...κι άλλο..)

    ReplyDelete
  18. Οίακα, η συνέχεια θα μπει τα μεσάνυχτα! Ευχαριστώ!

    Τρελοτουρίστρια, καημενούλα μου... Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας όλες τις ανατολές!

    Μαγισσούλι μου εσύ...

    ReplyDelete
  19. Anonymous8:07 PM

    Πολύ όμορφο... Μου βγλαζει και μια μελαγχολία παράλληλα... Το σκύλι τι έχει πάθει καλε??

    ReplyDelete
  20. Το σκυλί αρέσκεται στο να κάνει συναυλίες με άλλα σκυλιά τις νύχτες... :-)

    ReplyDelete
  21. Ονειρικό!!

    ReplyDelete
  22. None, ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  23. Anonymous10:14 AM

    ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

    ReplyDelete
  24. Ευχαριστώ Νίκο. Καλωσηρθες!

    ReplyDelete