Οι βραδυνές 2

Πάνω κει λοιπόν που στήνω τη μηχανή μου πάνω σε μια δέστρα πλοίου στο λιμάνι, ένα μηχανάκι περνάει βολίδα δίπλα μας. Πηγαίνει μέχρι κάτω και ξαναγυρίζει. Μάλλον του κανει εντύπωση αυτό που κάνω, ή απλά θέλει να μας φοβίσει. Φρενάρει δίπλα μας, γκαζώνει, ενώ εγώ ατάραχη ρυθμίζω το φακό έτσι ώστε να πάρει αρκετό φως. Μαρσάρει μεσα στα μούτρα μας επίτηδες. Τον αγνοώ παντελώς. Τίποτα δε με αποσπά από το να φτιάξω τη μηχανή μου. Ρίχνει 2-3 γκαζιές και φεύγει. Μόνο τη στιγμή που πατάω το κουμπί για να ξεκινήσει η διαδικασία, στρίβω τη ματιά μου. Έχει ήδη φύγει. Πάει για τις κόντρες...Εμένα όμως, δε με αποσπάς φίλε...