Tuesday, February 26, 2008

Δυο ήλιοι

Δυο ήλιοι δυο φεγγάρια
δυο ήλιοι δυο φεγγάρια
δυο ήλιοι δυο φεγγάρια
λάμπουνε σήμερα

Το ένα στο πρόσωπό σου
το ένα στο πρόσωπό σου
το ένα στο πρόσωπό σου
Τ' άλλο στα σύννεφα

Αρέκια



16 comments:

  1. Anonymous12:34 AM

    Εξαιρετικές φωτογραφίες και ακόμη πιο εξαιρετικός, ο συνδυασμός τους με τη συγκεκριμένη αρέκια! Εύγε!

    ReplyDelete
  2. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  3. Θαυμάσια χρώματα!!!

    ReplyDelete
  4. Μπράβο, oneiromageiremata!
    Και η αρέκια μου άρεσε (βάλε κι άλλες, εγώ -τουλάχιστον- τις λατρεύω), και οι φωτό και ο συνδυασμός τους.

    ReplyDelete
  5. καλημέρα deli, όμορφες!

    ReplyDelete
  6. Ax τι εκθαμπωτικός ήλιος είναι αυτός..
    Ωραία καλημέρα...

    ReplyDelete
  7. Εξαιρετικός συνδυασμός!
    Εχω παρατηρήσει έναν εξαιρετικό δημιουργικό οίστρο, τόσο φραστικό, όσο και εικαστικό!
    Ο φραστικός, από χθές να τονίσω!

    Πάντα τέτοια!

    ReplyDelete
  8. Δημήτρη, Π.Κ., Elie, Witch, Tdjm, Κωνσταντίνε ευχαριστώ!

    ΜΑ ΚΑΛΑ!!! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΟΥΣ 2 ΗΛΙΟΥΣ;;; ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΡΕΚΙΑ ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ;;; ΧΑΧΑΧΑ!

    ReplyDelete
  9. ω! για τον ένα ήλιο
    ω! για τον άλλο ήλιο
    ΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!! για όλο το σκηνικό :D

    ReplyDelete
  10. Anonymous5:28 PM

    δυο ήλιοι, δυο φεγγάρια, ένα πρόσωπο, δύο ψυχές, η Αγάπη άραξε στ΄Αρέκια!
    Υπέροχα!

    ReplyDelete
  11. βαρεθηκε ναναι μονος του.
    ειχε ακουσει οτι υπαρχουν κι αλλοι.
    καλεσε τον κοντινοτερο σαν ενα παιχνιδι.
    τον ζεστανε κι αυτον μια φορα καποιος αλλος.
    πρωτογνωρη αισθηση.
    ανειπωτη χαρα.

    κικιτσα μας να εισαι καλα.

    ReplyDelete
  12. Νατάσσα πες τα! Σμακ!

    Καλέ μου Ηλιογράφε, η αγάπη ειπώθηκε με μια αρέκια (κάτι παρόμοιο με την καντάδα). Ευχαριστώ!

    Αλικάκι, τι ωραία που τα λες!

    ReplyDelete
  13. Μου θάμπωσες το φως μου,
    μικρό και νόστιμό μου
    και δεν μπορώ να ιδώ.
    ( η συνέχεια τσ'αρέκιας!)

    ..Δυο ήλιοι, ε;.. Μωρέ καλά το 'λεγα 'γω πως εκεί στο Τζάντε ζείτε σ' άλλο πλανήτη!
    Φιλιά. Και στη μαμά.

    ReplyDelete
  14. Ω Νιονιάκη μου...στ' αυτία μου αντηχεί η φωνή σου. Πως θα 'θελα να το λέγαμε μαζί πρίμο σεγόντο. Σαν μια βραδιά καλοκαιριού στην παραλία του Λαγανά...θυμάσαι; Να τσου βουρλίσουμε ούλους, έλληνες και ξένους και να τραγουδάμε ίσαμε το πρωί...Να 'ξερες πόσες φορές νοσταλγώ αυτή τη βραδυά...

    ReplyDelete
  15. Anonymous11:29 AM

    άλλαξες...και έγινες πολύ όμορφη, ονειρομαγειρεματα!
    οι φωτο σου ειναι αλλιως, τα λογια σου που τις συνοδευουν ειναι χρωματιστα!
    μηπως εισαι δυο? μηπως εισαι σαν τους όμορφους ηλιους του δικου σου κοσμου?
    καλημερα!

    ReplyDelete
  16. Μαρία, ευχαριστώ! Άλλαξα; Ναι. Είμαι δύο; Οχι. Απλά έγινα πιο επιλεκτική!

    ReplyDelete