Ακόμα στην Πάτρα, κλεισμένη στο πατρικό. Κάνω τη νοσοκόμα της μάνας η οποία έσπασε το χέρι και έχει 1500 προβλήματα υγείας και λίγα λέω. Ελπίζω μέχρι την Τετάρτη να τα πούμε από το νησί.
Σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση μέσω emails, τηλέφωνα, μηνύματα...Τελικά είναι ωραίο να έχεις πολλούς φίλους... :-)
ολα να πανε καλα ευχομαι...
ReplyDeleteμε το καλο να γυρισεις πισω!
Περαστικα της ευχομαι!!!!
ReplyDeleteΠεραστικά της! Και υπομονή, κι εσύ κι εκείνη! Θα περάσει, πού θα πάει...;
ReplyDeleteΕίτε ένα, είτε 1500 όταν η μαμά έχει πρόβλημα ,έχει και η κόρη πρόβλημα.Η δική μου έχει ένα μόνο πρόβλημα και μου έχει κόψει τα πόδια.Καλή ανάρρωση στη μανούλα σου,δεν είσαι μόνη.
ReplyDeleteΕίμαστε κοντά σου!
ReplyDeleteΩχ Κικίτσα μου ,περαστικά στην μητέρα σου..
ReplyDeleteΛίγες μέρες είναι θα περάσουν.
Ασε που θα έρθεις με καινουργιες ιδέες...
Περαστικά, περαστικά. Δύσκολα τα σπασίματα σε μεγάλη ηλικία. Να προσέχει πολύ.
ReplyDeleteΠέρασες τον χιονιά στην Πάτρα ε;;;
Άντε καλή επιστροφή και καλή ανάρρωση.
Φιλιά
Chios on line
περαστικά στη γιαγιά και προσοχή σε σένα
ReplyDeleteperastika tis kai min agxwnesai!kapote mas ntantevan twra seira mas:))))
ReplyDeleteΠεραστικά να είναι, γρήγορη ανάρρωση της εύχομαι, τα σπασίματα δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο αλλά θέλουν υπομονή.
ReplyDeleteΚαλημέρα Κική, περαστικά της και καλή ανάρρωση.
ReplyDeleteΠεραστικά και καλή δύναμη!
ReplyDeleteυπομονή deli, δύναμη και περαστικά στη μητέρα.
ReplyDeleteΕύχομαι να είναι όλα περαστικά :-)
ReplyDeleteτα περαστικα μου στη μαμα σου και κουραγιο σε σενα.
ReplyDeleteταχω περασει και τα περναω με τον πατερα μου και σε καταλαβαινω απολυτα.
κοντα σου με τη σκεψη.
deli, πες μας νέα..
ReplyDeleteΩωω... περαστικά της!!!
ReplyDeleteΜε τέτοια προβλήματα γενικά αποσυντονίζεται η οικογένεια.
Σου εύχομαι το συντομωτερο να είσαι και πάλι στη βάση σου.
Η σκέψη μου κοντά σου!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ναι, είναι ωραίο να έχεις πολλούς φίλους,
ReplyDeleteαλλά κι ωραίο να έχεις μια μαμά να φροντίζεις. Στην ηλικία μας...
Περαστικά σας και πάντα καλά.
Τυχερή και η μαμά που έχει την κόρη.
ReplyDeleteΠεραστικά της .Υπομονή!
Επιτέλους πίσω. Με τεταμένα συναισθήματα, με καταπιεσμένα αισθήματα, με δάκρυα που όσο διαβάζω τα μηνύματά σας θέλω να αφήσω να ξεχυθούν. Μπορεί ένα σπάσιμο να ακούγεται αστείο σαν πρόβλημα αλλά όταν συμβαίνει σε έναν ανθρωπο που πρέπει να τον φροντίσεις όπως ένα νεογέννητο μωρό, γιατί είναι αδύνατον ακόμα και νερό να πιει μόνο του, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά πολύ. Δε με ένοιαξαν οι 4 μέρες και νύχτες που ζορίστηκα. Με ένοιαζε να φύγω από κει και να είμαι ήσυχη ότι θα είναι κάποιος μαζί της νύχτα-μέρα, γιατί μετά από τρία παιδιά, δυστυχώς, αυτό που είναι πιο μακριά απ' όλα, είναι ικανό να τη φροντίσει (έτσι νομίζει αυτή). Στη φίλη μου την Α, λέω ότι όποιος μας λείπει τον εξιδανικεύουμε, είτε είναι μάνα, είτε παιδί. Έτσι κι εμένα, με έχει εξιδανικεύσει. Μόνο εγώ τα καταφέρνω. Και πως να φύγεις ήσυχη όταν μέχρι τις 12 το μεσημέρι δεν έχεις βρει άνθρωπο να μείνει μαζί της;
ReplyDeleteΟ άνθρωπος βρέθηκε και ελπίζω να μείνει. Τα αδέρφια είναι κι αυτά κοντά, κι εγώ για άλλη μια φορά θα κάνω την απόσταση Ζάκυνθο-Πάτρα, Ομόνοια-Πατήσια.
Χαίρομαι πολύ που βρήκα τόσα μηνύματα συμπαράστασης απ' όλους σας... Σας ευχαριστώ όλους πολύ...