Wednesday, February 13, 2008

Οι φίλοι μου

Ο Αντώνης θέλει να μάθει τι πιστεύω για τη φιλία...θα μπορούσα να κάνω copy-paste το δικό του ποστ γιατί είδα ότι ταιριάζουμε σε πολλά πάνω στο θέμα φιλία.
Δύσκολα μου έβαλες Αντωνάκη...Τι θες και ρωτάς τέτοια πράγματα;

Λοιποοοοόν....
Όπως λέει και ο Αντώνης, είμαι κι εγώ δύσκολος άνθρωπος με τις φιλίες. Αν με γνωρίσει κανείς, θα πιστέψει ότι έχω δεκάδες φίλους μια και δείχνω πολύ ανοιχτή. Παρόλα αυτά, είμαι πολύ δύσκολη με τις φιλίες. Εκείνο δε που χαρακτηρίζει την παραξενιά μου, είναι ότι σχηματίζω άποψη από την πρώτη στογμή, την πρώτη λέξη που θα πει κάποιος, μια κίνηση, μια ματιά. Άποψη που δεν αλλάζει ποτέ και που σπάνια πέφτει έξω το ένστικτό μου (σύμφωνα πάντα με τα δικά μου κριτήρια).

Φίλους έχω πάρα πολλούς, αλλά ΦΙΛΟΥΣ έχω ελάχιστους. ΦΙΛΟΣ για μένα σημαίνει αυτός που ξέρει το μεγαλύτερο μυστικό μου κι αυτοί οι ΦΙΛΟΙ είναι λιγότεροι από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Φίλους έχω πολλούς. Γελάμε, αστειευόμαστε, μιλάμε και δείχνουν να με εμπιστεύονται πολύ περισσότερο αυτοί (κι ας είναι πολύ πρόσφατοι φίλοι) από ό,τι εγώ. Εγώ είμαι πολύ πιο καχύποπτη και εμπιστεύομαι σπάνια. Οι φίλοι μου με εμπιστεύονται και μάλλον έχω βρει την απάντηση στο γιατί. Εκτός από το να μιλάω πολύ, ακούω και πολύ. Δυστυχώς δε βρίσκεις ανθρώπους να ακούνε σήμερα τον άλλον. Περισσότερο μιλούν.... Μάλλον γι' αυτό με εμπιστεύονται.


Κι εγώ πιστεύω ότι οι μεγάλες φιλίες (ειδικά στους άντρες) χτίζονται στις μικρές ηλικίες, όπως επίσης πιστεύω ότι οι άντρες κρατούν φιλίες καλύτερα από τις γυναίκες...

Τέλος, για να μη μακρηγορώ, για μένα φίλος είναι αυτός που θα χαρεί με τη χαρά σου περισσότερο από το να λυπηθεί με τη λύπη σου. Αυτός που θα κλάψετε μαζί. Αυτός που θα γελάσετε μέχρι δακρύων. Αυτός με τον οποίο θα έχετε ζήσει μαζί πολλά, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητο. Αυτός που θα μου πει τη γνώμη του αν και όταν τη ζητήσω χωρίς να μου κάνει κήρυγμα την πιο ακατάλληλη στιγμή. Αυτός που θα μου προσφέρει τον ώμο του για να γείρω όταν θα λυγίσω...Αυτός που με τη σιωπή του θα πει περισσότερα απ' ό,τι αν μιλούσε δύο ώρες.
Αυτός που θα παρατήσει τα πάντα όταν του πω ότι τον χρειάζομαι...
Δεν καλώ κανέναν να συνεχίσει το παιχνίδι, ας παίξει όποιος θέλει, αν και θα έπρεπε να καλέσω τον Γιάννη που είναι ο πλέον κατάλληλος-ακατάλληλος να μιλήσει για φιλία...

Eleni_Tsaligopoulo...

14 comments:

  1. Καταρχας ευχαριστω που ανταποκριθηκες στην προσκληση!
    Μου αρεσε πολυ το κειμενο σου.
    Θα ηθελα να τονισω οτι συμφωνω παρα πολυ (και οταν λεω συμφωνω εννοω οτι τα κανω πραξη και δεν μενω στα λογια) με καποια απο αυτα που εγραψες.
    Τα παραθετω εδω και θα μου επιτρεψεις να τα σχολιασω.
    * " Εκτός από το να μιλάω πολύ, ακούω και πολύ. Δυστυχώς δε βρίσκεις ανθρώπους να ακούνε σήμερα τον άλλον. Περισσότερο μιλούν.... Μάλλον γι' αυτό με εμπιστεύονται."

    Χαιρομαι που ξερεις και ακους!!! Συνεχισε να το κανεις.

    * "επίσης πιστεύω ότι οι άντρες κρατούν φιλίες καλύτερα από τις γυναίκες..."
    Συμφωνω, αλλά δεν ηθελα να το γραψω γιατι θα μπορουσε να θεωρηθει εγωιστικο.

    * "Αυτός που με τη σιωπή του θα πει περισσότερα απ' ό,τι αν μιλούσε δύο ώρες."
    Δεν εχω να προσθεσω απολυτως τιποτα. Για μενα απο το φιλο μου αρκει και μονο μια του ματια.

    Ειλικρινα ευχαριστω. Καλο βραδυ!!!

    ReplyDelete
  2. Αντώνη, εγώ λέω πως ακούω, οι άλλοι το λένε; χαχα! Χωρίς πλακα, ναι. Πιστεύω ότι μπορώ και ακούω τον άλλον...
    Ναι, οι άντρες κρατάνε πιο καλά φιλίες, το λέω εγώ που είμαι γυναίκα.
    Όπως λέει και η Ελενίτσα η Τσαλιγοπούλου: "Να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς". Η σιωπή πολλές φορές τα λέει όλα...

    ReplyDelete
  3. Έχω την εντύπωση, ότι τελικά η Φιλία (αν είναι γερά δομημένη και δεμένη) αντέχει στον Χρόνο πρεισσότερο κι απ' αυτό τον Έρωτα, για τον οποίον "ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον".
    Και πιστεύω, αν έχει καλές προϋποθέσεις, μπορεί να υπάρξει άριστα και μεταξύ ανθρώπων διαφορετικού φύλου.
    Πολύτιμη υπόθεση πράγματι! Και πολύ πονετική, όταν χαλάει...

    Η ανάρτηση καλή κι εκφραστική, ως συνήθως!
    Καλημέρα σε όλους!

    ReplyDelete
  4. Oχι που δεν θα ήσουν έτσι όπως περιγράφεις..

    Φαίνεται ο άνθρωπος παιδί μου...από την πρώτη ματιά (χαχαχαχα)

    ReplyDelete
  5. συμπίπτουμε ντίαρ..

    ReplyDelete
  6. Π.Κ. σωστά τα λες...
    Ευχαριστώ!

    Ξανθιά κόρη, τι εννοείς; Τι κατάλαβες για εμέ; :-)))

    Μαγισσούλα, γι' αυτό λες ταιριάξαμε;

    ReplyDelete
  7. Anonymous6:27 PM

    Οι απόψεις σου, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Σίγουρα αποτελεί εξαιρετικό προσόν, εκτός των άλλων, να ξέρει κάποιος να ακούει και οχι μόνο να μιλάει, αλλα απο ολο το κειμενο σου, θα σταθώ περισσότερο σε μια συγκεκριμένη φράση...¨φίλος είναι αυτός που θα χαρεί με τη χαρά σου περισσότερο από το να λυπηθεί με τη λύπη σου¨Αυτό και μόνο, τα λέει όλα...

    ReplyDelete
  8. κικιτσα ομορφα ειπωμενα περι φιλιας.
    και θα επικεντρωθω οτι ειναι δυσκολο να βρεις ανθρωπο να ΑΚΟΥΕΙ.
    αλλα το πιο σπαστικο ειναι να νομιζεις οτι σε ακουει και να περιμενει να τελειωσεις για να σου πει τα δικα του. Και συ ν αναρωτιεσαι μα τοση ωρα με ακουγε η σκεφτοταν τι θα πει?!
    τοχω παθει.

    ReplyDelete
  9. Δεν είναι παραξενιά να σχηματίζεις άποψη από την πρώτη στιγμή, διορατικότητα είναι, και παρατηρητικότητα και ευστροφία.

    Η 1η φωτό πολύ μου αρέσει...
    Και θα μπορούσα να την δώ και σαν ωραία μπηχτή γιά όλους αυτούς τους "φιλόζωους", που οι μόνοι φίλοι τους είναι τα ζώα τους, που δεν έχουν και άλλη επιλογή τα έρμα...
    Τις γουστάρω τις μπηχτές, ως γνωστόν!

    ReplyDelete
  10. Jim, χαίρομαι που συμφωνούμε σε ένα τόσο σημαντικό θέμα...

    Αλίκη, οταν αυτό που λες γίνεται από τον κολλητό σου το συγχωρείς, αλλά έλα που γίνεται από ολους!

    Κωνσταντίνε, το ότι επιλέγω με την πρώτη ματιά, εκτός από διορατικότητα, παρατηρητικότητα και ευστροφία (ευχαριστώ) είναι και καχυποψία. Έτσι μου λέει ένα φίλος μου ;-)

    ReplyDelete
  11. Κι εγώ επιλέγω με την πρώτη ματιά τους ανθρώπους που μου κάνουν, καθώς και το πώς μου κάνουν, πχ κάποιος μπορεί να είναι πολύ κολλητός μου στη δουλειά αλλά δύσκολα στα προσωπικά μου (και ποτέ δεν έχω παίξει έξω). Και να σου πω την αλήθεια, ίσως γιατί ποτέ δεν θα το ομολογούσα, εξεπλάγην όταν διάβασα ότι υπάρχει και δεύτερος άνθρωπος που το κάνει αυτό, κατά κάποιον τρόπο σαν να θεωρούσα ότι είμαι η μοναδική στον κόσμο. Τώρα γιατί δεν θα το ομολογούσα...μάλλον γιατί μου φαίνεται λίγο άδικο αυτό που κάνω, δεν θα 'θελα να ξέρει ο άλλος ότι με την πρώτη ματιά (χωρίς να δώσω μια ευκαιρία, που λένε) τον έχω κατατάξει σε κάποια κατηγορία σε σχέση με μένα. Γιατί δεν έχει πάντα να κάνει με την "ποιότητα" του άλλου, πιθανόν άνθρωποι που "απορρίπτω" για κολλητούς μου να είναι πολύ καλύτεροι με αντικειμενικά κριτήρια (όσο μπορεί να υπάρχουν τέτοια) από αυτούς που επιλέγω, είναι καθαρά συναισθηματικό θέμα, μου κάνεις ή δεν μου κάνεις. Και ξέρεις, καταλήγω ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να εμπεριέχει διορατικότητα, ευστροφία ή και καχυποψία, όπως λες, αλλά επειδή κατ' ουσίαν δεν βασίζεται σε λογικά κριτήρια αλλά στη γλώσσα του σώματος, νομίζω ότι κυρίως είναι ισχυρό ένστικτο (γι' αυτό και δεν πέφτουμε έξω).
    Έπιασα την πάρλα πάλι πρωί-πρωί, ενώ θα 'πρεπε να ετοιμάζομαι για τη δουλειά... Καλημέρα!

    ReplyDelete
  12. Μαρία κι εσύ του συλλόγου; χαίρομαι! Ναι. Είναι λίγο άδικο με την έννοια ότι δε δίνεις 2η ευκαιρια, αλλά έλα που μ' αρέσει να διαλέγω έτσι με την 1η...

    ReplyDelete
  13. Διάβαζα και αρκετές φορές ανοιγόκλεισα μάτια και επικεντρώθηκα στο κείμενο, διερωτώμενη...μα καλ'α εγώ τα έγραψα και πότε;....
    Και τώρα τί έμεινε για να γράψω εγώ... μου λες;
    ;-)))

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  14. Το ίδιο έπαθα κι εγώ με του Αντώνη τις δηλώσεις περί φιλίας!
    Φιλιά!

    ReplyDelete