Θα συμφωνήσω με τους φίλτατους μπλόγκερς εκ του άνωθεν και θα ήθελα να προσθέσω και το δικό μου λεκτικό πετραδάκι:
πόσοι φακοί από ανθρώπινα μάτια και φωτογραφικές μηχανές έχουν δει αυτό που το παράθυρο της βουνίσιας σοφίτας αντικρίζει κάθε στιγμή; όλες τις τις μέρες, τις ώρες, τις χρονικές υποδιαιρέσεις εν γένει (οι ανώτατες γεωλογικού επιπέδου, όπως οι χιλιετηρίδες και οι αιώνες εξαιρούνται :). Παρατηρώντας την αντανάκλαση στο τζάμι μπορώ να μαντέψω την αιώνια ομορφιά από ένα άλλο νοητό παράθυρο που ανοίγει εντός μου και η μουσική-λίγο αδέξια αλλά υπέροχη πραγματικά - από τη μνήμη μιας καλοκαιρινής νύχτας, πριν από πολλά χρόνια, ξαναζωντανεύει τον ψίθυρο του φεγγαριού - ήτανε σα νυχάκι - που φλερτάριζε με τα επίγεια φώτα της πόλης και τους μακρινούς ήχους μιας κιθάρας και μ΄έκανε να νοιώθω πως όλα ήταν υπέροχα και τίποτα δεν μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη. Ο καπνός του τσιγάρου μου ενώθηκε με όλ΄αυτά και αυτό το υπέροχο συναίσθημα μετουσιώθηκε σε μια νοητή φωτογραφία - ένα κοχύλι που κρατώ σε χιονισμένο και παγωμένο τοπίο. Ελπίδα;
έχω πιεί εγώ εκεί μέσα κονιακάκια ... έχω διαβάσει και ένα βιβλίο εκεί, το πρώτο που είχα διαβάσει από Μπορίς Βιάν ... κατά τα άλλα εξασκούσα σκληρά το άθλημα του σκι όπως καταλαβαίνεις :-)
@ονειρομαγειρέματα, @Κωνσταντίνος: Σας ευχαριστώ, ο υπερφίαλος βερμπαλισμός των τελευταίων ημερών χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, αρχίζω και νοιώθω φορτικός με τα τόσα λόγια, μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, αλλά συγχωρεί λάθη, ίσα ίσα μπορεί να την κάνουν και πιο γοητευτική, με τις λέξεις ένα μικρό λάθος μπορεί να γίνει παρεξηγήσιμο και να στρέψει σε διαφορετικό δρόμο το ρου των συναισθημάτων που τὠρα τελευταία με κατακλύζουν και παρασύρουν στο διάβα τους κάθε λογής λεκτικά κλαράκια, πετραδάκια, φυλλαράκια ακόμη και......βατραχάκια! Θέλω να πω πως η συναισθηματική φόρτιση (θετική ή αρνητική) μετατρέπει αυτή την έντονη κινητικότητα των νοητών μου ηλεκτρονίων σε λέξεις, ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι μπλαμπλάς ελπίζω οι φωτογραφίες μου να σας αποζημιώσουν γι΄αυτό τον ακατάσχετο βερμπαλισμό, αλλά μήπως τα λόγια δεν είναι το αίμα της ψυχής; Όπως όταν είσαι ήρεμος ατενίζοντας το ιδανικό ηλιοβασίλεμα δεν ακούς αυτό το βουητό στ΄αυτιά σου; είναι ο παλμός του αίματος στις φλέβες που κυλάει και δεν νιώθεις την ανάγκη να πεις τίποτα, αυτό το συναίσθημα πράγματι το έχω νοσταλγήσει........
Ηλιογράφε, αν τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν είναι η αιτία για τη "φλυαρία" σου, τότε είσαι απόλυτα δικαιολογημένος. Εύχομαι αυτά τα συναισθήματα να είναι τόσο δυνατά και ευχάριστα όσο και η ορμή των λόγων σου. Όσο για τον Κωνσταντίνο, πραγματικά την έχει καταβρεί με το γράψιμό σου, στο ορκίζομαι :-)))
Γιάννη, είχα και πέρυσι, αλλά φέτος περισσότερες...
Γλαρένια, ευχαριστώ!
Νατάσσα, ενώ τώρα, πληρώνεις 2 καπουτσίνο 8.60 (άραγε αν πάω καλοκαίρι τόσο θα δώσω;) και περιμένεις 3/4 της ώρας στην ουρά...
ομορφο το λευκο
ReplyDeleteκι αν ειναι της φυσης ακομα πιο ομορφο
ομορφια οι φωτο σου
νασε καλα που καθε μερα την μοιραζεσαι μαζι μας.
καλη σου μερα κικιτσα
Εδώ θα θέλαμε λίγο περισσότερες φωτό! Ε, 7-8, εκεί περίπου, ε, και 10 δεν θα μας χάλαγε!
ReplyDeleteΘα συμφωνήσω με τους φίλτατους μπλόγκερς εκ του άνωθεν και θα ήθελα να προσθέσω και το δικό μου λεκτικό πετραδάκι:
ReplyDeleteπόσοι φακοί από ανθρώπινα μάτια και φωτογραφικές μηχανές έχουν δει αυτό που το παράθυρο της βουνίσιας σοφίτας αντικρίζει κάθε στιγμή; όλες τις τις μέρες, τις ώρες, τις χρονικές υποδιαιρέσεις εν γένει (οι ανώτατες γεωλογικού επιπέδου, όπως οι χιλιετηρίδες και οι αιώνες εξαιρούνται :).
Παρατηρώντας την αντανάκλαση στο τζάμι μπορώ να μαντέψω την αιώνια ομορφιά από ένα άλλο νοητό παράθυρο που ανοίγει εντός μου και η μουσική-λίγο αδέξια αλλά υπέροχη πραγματικά - από τη μνήμη μιας καλοκαιρινής νύχτας, πριν από πολλά χρόνια, ξαναζωντανεύει τον ψίθυρο του φεγγαριού - ήτανε σα νυχάκι - που φλερτάριζε με τα επίγεια φώτα της πόλης και τους μακρινούς ήχους μιας κιθάρας και μ΄έκανε να νοιώθω πως όλα ήταν υπέροχα και τίποτα δεν μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη.
Ο καπνός του τσιγάρου μου ενώθηκε με όλ΄αυτά και αυτό το υπέροχο συναίσθημα μετουσιώθηκε σε μια νοητή φωτογραφία - ένα κοχύλι που κρατώ σε χιονισμένο και παγωμένο τοπίο. Ελπίδα;
Αλίκη, ωραίο είναι αυτο το λευκό αλλά εδώ που τα λέμε, δεν είναι να ζεις μαζί του κάθε μέρα...
ReplyDeleteΚωνσταντίνε, έω κι άλλες, αλλά όχι με παράθυρα.
Ηλιογράφε! Πετραδάκι; Εδώ μιλάμε για βράχο!
Ηλιογράφε!!!!!
ReplyDeleteΟι ανώτατες γεωλογικού επιπέδου χρονικές υποδιαιρέσεις, όλα τα λεφτά!!!!
έχω πιεί εγώ εκεί μέσα κονιακάκια ...
ReplyDeleteέχω διαβάσει και ένα βιβλίο εκεί, το πρώτο που είχα διαβάσει από Μπορίς Βιάν ... κατά τα άλλα εξασκούσα σκληρά το άθλημα του σκι όπως καταλαβαίνεις :-)
Κωνσταντίνε, την έχεις καταβρεί ε;
ReplyDeleteΝατάσσα...και κονιακάkια, και καπουτσίνο (ακριοβοπληρωμένους) και μαθήματα σκι με τα μάτια! :-)))
@ονειρομαγειρέματα, @Κωνσταντίνος:
ReplyDeleteΣας ευχαριστώ, ο υπερφίαλος βερμπαλισμός των τελευταίων ημερών χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, αρχίζω και νοιώθω φορτικός με τα τόσα λόγια, μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, αλλά συγχωρεί λάθη, ίσα ίσα μπορεί να την κάνουν και πιο γοητευτική, με τις λέξεις ένα μικρό λάθος μπορεί να γίνει παρεξηγήσιμο και να στρέψει σε διαφορετικό δρόμο το ρου των συναισθημάτων που τὠρα τελευταία με κατακλύζουν και παρασύρουν στο διάβα τους κάθε λογής λεκτικά κλαράκια, πετραδάκια, φυλλαράκια ακόμη και......βατραχάκια! Θέλω να πω πως η συναισθηματική φόρτιση (θετική ή αρνητική) μετατρέπει αυτή την έντονη κινητικότητα των νοητών μου ηλεκτρονίων σε λέξεις, ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι μπλαμπλάς ελπίζω οι φωτογραφίες μου να σας αποζημιώσουν γι΄αυτό τον ακατάσχετο βερμπαλισμό, αλλά μήπως τα λόγια δεν είναι το αίμα της ψυχής; Όπως όταν είσαι ήρεμος ατενίζοντας το ιδανικό ηλιοβασίλεμα δεν ακούς αυτό το βουητό στ΄αυτιά σου; είναι ο παλμός του αίματος στις φλέβες που κυλάει και δεν νιώθεις την ανάγκη να πεις τίποτα, αυτό το συναίσθημα πράγματι το έχω νοσταλγήσει........
aaaaaaaaaaaa ti orees xionismenes foto! tora exeis kai esi apo teteies... ;-)
ReplyDeleteΠανέμορφες!!!
ReplyDeleteΦιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
οταν πήγαινα εγώ εκεί τα Καλάβρυτα ήταν μπας κλας και ήταν πάμφθηνα οι "χαι" πήγαιναν στην Αράχωβα :-)
ReplyDeleteΗλιογράφε, αν τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν είναι η αιτία για τη "φλυαρία" σου, τότε είσαι απόλυτα δικαιολογημένος. Εύχομαι αυτά τα συναισθήματα να είναι τόσο δυνατά και ευχάριστα όσο και η ορμή των λόγων σου. Όσο για τον Κωνσταντίνο, πραγματικά την έχει καταβρεί με το γράψιμό σου, στο ορκίζομαι :-)))
ReplyDeleteΓιάννη, είχα και πέρυσι, αλλά φέτος περισσότερες...
Γλαρένια, ευχαριστώ!
Νατάσσα, ενώ τώρα, πληρώνεις 2 καπουτσίνο 8.60 (άραγε αν πάω καλοκαίρι τόσο θα δώσω;) και περιμένεις 3/4 της ώρας στην ουρά...